Underground Fight

Ένα comic που ήθελα να κάνω πολύ καιρό κυρίως για μένα και ένα φίλο μου. Αυτή είναι η πρώτη του σελίδα. Θα βάλω κι άλλες μόλις γίνουν.

Compiler Error Line 48 Column 37...

Ένα λάθος που έγραψα στο προηγούμενο post οπότε και πρέπει να είμαι λίγο πιο μαλακός προς τους Άγγλους, την επόμενη του boxing day είναι bank holiday που σημαίνει αργία. Επομένως δεν είναι και τόοοσο ανάποδοι.

Συγνώμη!

Xmas in Leeds!!!

Είναι τα πρώτα μου Χριστούγεννα στο εξωτερικό και επομένως μακρυά από το σπίτι μου. Φέτος όμως τα περάσαμε πιο παραδοσιακά! Όσοι έχουμε απομείνει εδώ πάνω θέλαμε να φέρουμε τα ελληνικά Χριστούγεννα εδώ πάνω. Πήραμε δώρα ο ένας για τον άλλον τα τιλίξαμε και τα βάλαμε κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο για να τα ανοίξουμε τη μέρα των Χριστουγέννων. Ένα παιδί που ήρθε επίσκεψη μας έφερε επίσης μελομακάρονα (όχι αρκετά) και κουραμπιέδες. Πολύ όμορφη ατμόσφαιρα...

Μάθαμε επίσης τις συνήθειες των Άγγλων στα Χριστούγεννα. Οι Άγγλοι που λέτε λοιπόν βγαίνουν την παραμονή Χριστουγέννων, αλλά όχι ιδιαίτερα μπορώ να πω. Μερικά club ήταν μισό-άδεια τραγική κατάσταση! Μα την επόμενη ήταν Χριστούγεννα γιατί δε βγαίνουν στο κάτω - κάτω της γραφής;

Μπα, θα βγαίνουν ανήμερα των Χριστουγέννων. Κι όμως... Εδώ πάθαμε όλοι σοκ. ΟΛΑ ΚΛΕΙΣΤΑ! Ο..Λ..Α! Απίστευτα πράγματα. Δε λειτουργούσε τίποτα, περίπτερα (newsagents όπως τα λένε 'δω πάνω), bar-'άκια, καφετέριες, clubs τα πάντα. Τα λεοφορεία δε λειτουργούσαν και αν έπαιρνες ταξί για να πας κάπου σου έλεγαν ότι όλα είναι κλειστά. Τραγική κατάσταση.

Τη δεύτερη των Χριστουγέννων (Boxing Day) όλα παρέμεναν κλειστά μέχρι τις 6 το απόγευμα. Λεοφορεία ακόμα δε λειτουργούσαν. Την επόμενη μέρα (σήμερα) όλοι δούλευαν και τα περισσότερα club έμεναν ανοιχτά ώς τις 4 και 6 το πρωί. ΤΙ ΑΝΑΠΟΔΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΘΕΕ ΜΟΥ!

Τελικά το ονομάσανε boxing day γιατί όποιος ΕΙΝΑΙ ΞΕΝΟΣ ΕΔΩ ΠΑΝΩ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΑΡΧΙΣΕΙ ΤΟ ΜΠΟΞ ΑΠΟ ΤΑ ΝΕΥΡΑ ΤΟΥ.

Χωρίς παρεξήγηση όμως, εγώ περνάω πολύ όμορφα.

Χρονια πολλά και καλά χριστούγεννα!

Google Bombing!!!

ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ!! Έψαχνα στο www.in.gr για τα τελευταία νέα και έπεσα πάνω σε αυτό το άρθρο... το σχετικο link είναι αυτό http://www.in.gr/tech/googlebombing-ote.asp Αλλά για όποιον βαριέται να πηγαίνει το έκανα copy-paste εδώ.

Με "καζάνι που βράζει" μοιάζει το ελληνικό ίντερνετ καθώς η on-line κοινότητα των χρηστών θεωρεί ότι έχει πέσει θύμα εμπαιγμού, καθώς -σύμφωνα με τις θέσεις των Ελλήνων χρηστών του διαδικτύου- δεν τηρήθηκαν οι προεκλογικές εξαγγελίες της κυβέρνησης για φθηνό ίντερνετ και δεν γίνονται ενέργειες για τη βελτίωση των ευρυζωνικών υποδομών στην ελληνική περιφέρεια, η οποία κυρίως πλήττεται από την αύξηση στο τιμολόγιο του ΕΠΑΚ.

"Υπόσχεση που δεν τηρήθηκε "

Οι αντιδράσεις των χρηστών συνοψίζονται στο γεγονός ότι δεν τηρήθηκε η κυβερνητική υπόσχεση για "φθηνό ίντερνετ".

Δια του λόγου το αληθές, οι ιστοσελίδες των χρηστών παραπέμπουν στο κυβερνητικό προεκλογικό πρόγραμμα για το Ίντερνετ και σε δηλώσεις του Πρωθυπουργού και στελεχών της Κυβέρνησης.

Θύμα "googlebombing" ο ΟΤΕ

Για πρώτη φορά στα ελληνικά ιντερνετικά χρονικά σημειώθηκε και συνεχίζεται επίθεση μέσω συνδέσμων κατά του ΟΤΕ.

Αρκεί ο χρήστης να πληκτρολογήσει στο google τη λέξη "ληστές" και να πατήσει αναζήτηση και το πρώτο αποτέλεσμα που θα εμφανιστεί είναι η... ηλεκτρονική διεύθυνση του ΟΤΕ.

Αδυναμία παρέμβασης

Αδυναμία παρέμβασης στον ΟΤΕ και την ΕΕΤΤ για το Internet, δήλωσε η κυβέρνηση, απαντώντας σε επερώτηση του βουλευτή του Συνασπισμού Γ.Δραγασάκη.

Διαβάστε την είδηση από το news.in.gr.

Στροφή προς τα ασύρματα δίκτυα

Την ίδια στιγμή που η αύξηση του ΕΠΑΚ έφερε στην επικαιρότητα το υπερβολικό κόστος της πρόσβασης στο Ίντερνετ στη χώρα μας, το ενδιαφέρον μεμονωμένων χρηστών και οργανώσεων στρέφεται προς τα ασύρματα δίκτυα.

Ημερίδα στο ΤΕΙ Πειραιά για την ασύρματη δικτύωση

Την Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2005 στο ΤΕΙ Πειραιά, στο κτίριο 24, στις 16.00 οργανώνεται παρουσίαση - συνάντηση - συζήτηση "WiFi Lab Meeting" με την συμμετοχή της Ένωσης Ελλήνων Χρηστών Ίντερνετ (ΕΕΧΙ), του Ασύρματου Μητροπολιτικού Δικτύου Αθηνών (AWMN) και της Ένωσης Χρηστών και Φίλων Λίνουξ Ελλάδος (HELLUG) με θέμα την εξοικείωση με την ασύρματη δικτύωση. Μετά τις παρουσιάσεις θα ακολουθήσουν ερωταπαντήσεις επίλυσης τεχνικών προβλημάτων.

"Αφήστε τα σύρματα και πιάστε τα Ασύρματα"

"Ξεκλειδώστε τα AP (Access Point) σας, απελευθερώστε το "φυλακισμένο" ίντερνετ του γραφείου/σπιτιού σας και μοιραστείτε ό,τι πληρώνετε και δεν χρησιμοποιείτε". Με σύνθημα"Αφήστε τα σύρματα και πιάστε τα Ασύρματα" ξεκίνησε νέα καμπάνια από την Ένωση Ελλήνων Χρηστών Ίντερνετ με στόχο τη μεγαλύτερη διάδοση της πρόσβασης στο διαδίκτυο.

"Η πρόσβαση στο Ίντερνετ είναι κατοχυρωμένο συνταγματικό δικαίωμα, σύμφωνα με το άρθρο 5 του Συντάγματος. Είναι άδικο να κοστίζει το δικαίωμα στην πρόσβαση τόσο ακριβά" δήλωσε ο πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Χρηστών Ίντερνετ Νίκος Βασιλάκος, "Η πρότασή μας είναι: αν πληρώνετε για κάτι και δεν το χρησιμοποιείτε, 'ανοίξτε' το για να το χρησιμοποιήσουν και άλλοι. Μοιράστε το ασύρματο δίκτυο στην πολυκατοικία, στην γειτονιά παντού".

Peter Pan!

Χτες ήταν Events night! Πήγαμε στο μπαλέτο (ναι ρε καλά διαβάσες μπαλέτο)! Το θέμα του ήταν το παιδικό παραμύθι Peter Pan.

Το περίμενα να πω την αλήθεια κάπως μέτριο, αλλα εντυπωσιάστηκα θετικά. Χρησιμοποιούσαν πολλά σχοινιά και γερανούς για να κάνουν τους χορευτές να πετάνε και η παράσταση περιλάμβανε χορευτικές φιγούρες στον αέρα καθώς και στή σκηνή.

Ήταν η πρώτη μου φορά σε μπαλέτο και ομολογώ πως δεν περίμενα να μπορούν απλά μέσω του χορού να πουν ολόκληρη ιστορία. Τα σκηνικά, κοστούμια και χορευτές ήταν πολύ ωραία.

Και κάτι άλλο... Στην Ελλάδα όταν οι φοιτητές παίρνουν εισητήρια σε θέατρα, μέγαρα μουσικής κλπ παίρνουν πάντα τις χειρότερες θέσεις. Εδώ παρατήρησα πως δεν κάνουν διαχωρισμό και είχαμε τις καλύτερες θέσεις (εντάξει εντάξει από τις καλύτερες) στο Θέατρο. Το Θέατρο ήταν το ιστορικό Alhambra του Bradford και έμεινα άφωνος από την πολυτέλεια του και τη χλιδή αλλά και από το πόσο προσιτές ήταν οι τιμές του snack bar μέσα.

Νομίζω πως αν μου ξαναδωθεί η ευκαιρία θα πάω οπωσδήποτε.

Μετά από αυτήν την εξόρμηση στο θέατρο/μπαλέτο λοιπόν ακολούθησε το τελευταίο Greek Night του Leeds. Κόσμος πολύς καλή ελληνική μουσική και χορό. Άντε πάντα τέτοια!!!!!!

Αγγλικά συστήματα.

Πριν από 15 μέρες με έπιασε μια ίωση-γρίπη κι εγω δεν ξέρω τι, συν ένα τράβηγμα σε ένα μυ στην πλάτη.. Ο πόνος ήταν ο πιο ενοχλητικός διότι δεν μπορούσα καλά-καλά να κινηθώ. Αποφάσισα λοιπόν μετά από μερικές μέρες (καμιά βδομάδα να πω την αλήθεια) να πάω στο γιατρό. Παίρνω λοιπόν τηλέφωνο τετάρτη πρωί για να κλείσω ραντεβού:

-Καλημέρα, θα θέλα να κλείσω ένα ραντεβού με το γιατρό.
-Βεβαίως, μου λέει, το νωρίτερο έχω άυριο το πρωί στις 08:40.
-ok, σας ευχαριστώ πολύ.

Όλα καλά ως εδώ. Έλα όμως που σταμάτησε ο πόνος στην πλάτη! (Η ίωση δεν είχε πλακώσει ακόμα αυτή ήρθε 3 μέρες μετά).Παίρνω άλλο ένα τηλέφωνο τετάρτη απόγευμα να ακυρώσω το ραντεβού μα ήταν αργά. Σηκώνομαι λοιπόν πρωί για να τους πάρω τηλέφωνο μόλις ανοίξουν για να το ακυρώσω.

-Καλημέρα, έχω ένα ραντεβού στις 08:40 με το γιατρό, στο τάδε όνομα...
-Ναι, μου λέει.
-Ναι, ξέρετε δεν έχω το πρόβλημα που είχα με την πλάτη, μου πέρασε και θα θελα να ακυρώσω το ραντεβού.
-Δεν γίνεται αυτό! Εδώ κάπου σαλλεύει η γκόμενα...
-Τι εννοείται δε γίνεται; Δεν έχω πια το ίδιο πρόβλημα τι να έρθω να κάνω;
-Κοιτάξτε να δείτε, δεν μπορείτε να παίρνετε τηλέφωνο 10 λεπτά πριν το ραντεβού και να το ακυρώνετε.
-Και τι να κάνω; Να έρθω να δω το γιατρό και να του πω πως είχα κάτι αλλά τώρα είμαι καλά και ήρθα να σας δω επειδή άργησα να ακυρώσω το ραντεβού;; (υπόψην ότι δεν πληρώνουμε γιατρούς, να πω ήταν θέμα χρημάτων).
-Ακούστε μήπως θα σας ενδιέφερε να το αλλάξετε ώρα;
-Δεν ξέρω αν με καταλάβατε αλλά είμαι καλά, δεν έχω τίποτα λέτε να έχω σε 2 ώρες;
-Αυτό δεν μπορεί να συμβαίνει, να ξέρετε ότι θα το σημειώσω.

Και έτσι έληξε ο διάλογος μας. Ένας διάλογος που με κάνει να σκέφτομαι πως εδώ πάνω γενικά δε σκέφτονται. Έχουν εκπαιδευτεί σε 10 ερωτήσεις με 10 πιθανές απαντήσεις, και αν τους δώσεις μια 11η τους βραχυκύκλωσες. Αν δε λέει το εγχειρήδιο τους άντε εσύ να τους εξηγήσεις ότι δεν είσαι ελέφαντας. Κι αυτό απλά επιβεβαιώνεται από το επόμενο συμβάν...

Κάποιες μέρες μετά παθαίνω τη ρημάδα την ίωση, με ένα τρελό βήχα να με έχει γονατίσει. Τελος πάντων, πάω από το ιατρείο που ήταν και κοντά και πάω στη reception για να κλείσω ραντεβού. Πήγα κατά τις 11 το πρωί και πλησιάζω και λέω:

-Καλημέρα σας, θα ήθελα ένα ραντεβού.
-Λυπάμαι αλλά δεν υπάρχει κανένα ραντεβού για την παρασκευή.
-Ναι, μα σήμερα είναι τετάρτη (Μα τί μου λέει; Ποιος της είπε Παρασκευή;;;)
-Ναι κοιτάξτε λειτουργούμε με 48ωρο κλείσιμο, οπότε σήμερα θα κλείσετε για παρασκευή. Τώρα μπορείτε να πάτε σπίτι και άυριο το πρωί μπορείτε να πάρετε τηλέφωνο για να κλείσετε για Δευτέρα.
-Δε μπορείτε να μου κλείσετε από τώρα για Δευτέρα;;;
-Όχι, απαντάει, πρέπει να πάρετε τηλέφωνο αύριο.

Καλά λέω κι εγώ τι να πω. Μαζεύω τα κομμάτια μου και πάω σπίτι. Την επόμενη το πρωί κατά τις 10:30 παίρνω τηλέφωνο. Όταν επιτέλους κάποιος απάντησε:

-Ναι, ακούω ξερά...
-Ναι γεια σας, θα ήθελα ένα ραντεβού για Δευτέρα.
-Λυπάμαι πολύ όλα έχουν κλείσει για Δευτέρα, πάρτε πάλι τηλέφωνο αύριο.
-Συγνώμη, αλλά προσπαθώ από χτες να κλείσω ραντεβού και μου είπαν να πάρω τηλέφωνο σήμερα.
-Ναι, αλλά έκλεισαν όλα. Σας προτείνω άυριο να πάρετε από τις 08:40 για να κλείσετε για την τρίτη.

Τέλος πάντων κλείνω το τηλέφωνο. Την επόμενη μέρα όμως ακούω το εξής όταν παίρνω τηλέφωνο: "Καλέσατε το ιατρείο τάδε, δυστηχώς σήμερα δεν θα υπάρχει κανένας να απαντήσει στο τηλεφώνημα σας, καλέστε από Δευτέρα έως Παρασκευή από τις 08:30 έως 15:15.Ευχαριστούμε". Τα νεύρα μου έχουν γινει κρόσια...

Με τα πολλά έρχεται και η Δευτέρα. Σηκώνομαι πάλι από τις 08:30 παίρνω τηλέφωνο και ακούω το ίδιο αυτοματοποιημένο μήνυμα που άκουγα και πριν... Τι διάολο, παίρνω τηλέφωνο το μεσημεράκι και όντως κάποιος απαντάει...

-Ναι γεία σας, θα ήθελα να κλείσω ένα ραντεβού για Τετάρτη.
-Λυπάμαι αλλά έχουν κλείσει όλα για τότε.
-Πως γίνεται αυτό;
-Τι εννοείτε; Με ρωτάει
-Εννοώ πως προσπαθώ να πιάσω γραμμή από τις οχτώμιση έως τις 11 και σας πιάνω τώρα.
-Μα τι λέτε μου λεεί εγώ απαντάω από τις 9 το πρωί.. (Και εγώ που ζω και έχουμε τόση διαφορά ώρας;;;)
-Κοιτάξτε προσπαθώ να κλείσω ένα ραντεβού εδώ και μια βδομάδα μπορείτε να μου κλείσετε ένα για την Πέμπτη;;
-Όχι λειτουργούμε σε 48ωρη βάση και πρέπει να πάρετε τηλέφωνο αύριο.
-Γιατί;
-Τι γιατι; με ρωτάει
-Γιατί πρέπει να πάρω αύριο αφου θα μιλήσω με εσένα πάλι...
-Γιατί έτσι είναι το σύστημα
-Μα δεν έχετε σύστημα, λέτε να σας τηλεφωνήσουν το πρωί μα κανείς δεν απαντάει και όταν κάποιος απαντήσει ώς δια μαγείας τα ραντεβού έχουν κλείσει..
-Ναι έχετε δίκιο.
-Δηλαδή θα το κλείσετε;
-Πρέπει να τηλεφωνήσετε το πρωί.

Κάπου εδώ άρχισα να διαπιστώνω πως με ένα σταχτοδοχείο ή με έναν τοίχο μπορώ να συνενοηθώ καλύτερα. Τι να πώ πάω να πω τον πόνο μου στον τοίχο!

...Compiled! 0 Errors 0 Warnings!

Είμαι πολύ καλά. Αυτό που έλεγα να κάνω το καλοκαίρι, ότι δηλαδή θα ανέβω Αγγλία και θα κάνω τη ζωή μου εδώ πάνω, το καταφέρνω σιγά - σιγά. Έχω μια δουλίτσα, που αν και τελείωνει σε μερικές εβδομάδες πιστεύω θα μου δώσει τα εφόδια για κάτι καλύτερο, δεν είμαι μόνος μου, έχω πολλούς φίλους, κάνω συχνά πυκνά ταξιδάκια στην Αγγλία να δω στενούς φίλους από Θεσσαλονίκη και γενικά περνάω καλά.

Αυτό έχω να πω. Είμαι ο Compiler και είμαι καλά!

Αρχίσαμεεε!

Μπαίνουμε σιγά σιγά στο ρυθμό της νέας χρονιάς. Το ξέρω ίσως εγώ να άργησα λίγο αλλά τελικά μπήκα. Τα μαθήματα στο πανεπιστήμιο ξεκίνησαν και έχω να πω στο φοιτηταριό εκεί έξω το εξής: ΔΙΑΒΒΒΑΑΑΣΤΕΕΕΕΕ

Σήμερα διόρθωνα γραπτά. Κάθε καρυδιάς καρύδι. Ο ένας έχει συρράψει γράμμα στο workbook του, που εν ολίγοις παρακαλάει να του δίνουμε γενικά μια εβδομάδα παραπάνω για τις ασκήσεις άνευ λόγου και αιτίας και μόνο σε αυτόν. Άλλος πάλι έκανε την επανάστασή του... "Αρνούμαι να γράψω τις απαντήσεις διότι θεωρώ ότι δεν μαθαίνω τίποτα με το να τα γράφω μα μόνο με το να τα διαβάζω. Θεωρώ ότι μια τέτοια διαδικασία είναι χάσιμο χρόνου".

Ότι να 'ναι λέμε. Εντάξει υπήρχαν και οι άριστοι σήμερα, παιδιά που έγραψαν και παραπάνω από όσα χρειαζόταν. Τελικά πόσες φορές έβρισα, καταράστικα, καρφίτσωσα κούκλες voodoo για κάποιον καθηγητή μου που μου έβαλε μικρό βαθμό; Ίσως τελικά να μην ήταν τόσο απλά τα πράγματα όπως τότε. Αύριο θα υπάρχουν φοιτητές που όπως και εγώ στο παρελθόν θα πουν "ο πούστης με έκοψε γιατί του την είπα".

Μα δεν είναι έτσι, τα θέματα δεν τα έβαλα εγώ... Πήρα τις οδηγίες μου, πως να τα βαθμολογήσω και τα βαθμολόγησα. Έκοψα κάποιους και πέρασα κάποιους άλλους, και τα ονόματα εγώ ούτε που τα ξέρω. Έιναι περίεργο να αλλάζεις ξαφνικά στρατόπεδα. Αλλά ρε φίλε, θα σε κόψω αν δεν γράψεις γιατί ο άλλος που θα γράψει πρέπει να περάσει. Δίκαια πράγματα. Πως θα γίνει δηλαδή... μπα καλός είσαι.

Απλά θα πω και το εξής. Κάποια στιγμή πέφτει στα χέρια σου ένα γραπτό με 10 με τόνο. Απλά τέλειο. Ε το επόμενο δεν μπορείς να το βάλεις 10 αν του λείπει κάτι. Δυστηχώς έτσι έχουν τα πράγματα.

Ένα ελπίζω μόνο... μη γίνω ποτέ Downfoot!

Ξέρουν κάποιοι :)

Αισιοδοξία...

Here's a sigh to those who love me,
and a smile to those who hate;
and, whatever sky's above me,
here's a heart for every fate.

Lord Byron, "To Thomas Moore"

Έξι το πρωί...

Είναι έξι το πρωί και όχι ακόμα δεν πήγα για ύπνο. Δεν ξέρω αν θα μπορούσα να κοιμηθώ. Μη προσπαθήσεις να καταλάβεις και πολλά από αυτό το post. Δεν πρόκειται και δεν διατίθεμαι να εξηγήσω. Μερικές φορές θα θέλα να είμαι αδίστακτος, να μη λογαριάζω τίποτα τέλος πάντων να σκέφτομαι σε άσπρο - μαύρο. Τελικά μάλλον βλέπω μόνο γκρίζο. Πολλές λεπτομέρειες να υπολογίσω, να σκεφτώ για να πάρω μια απόφαση. Ποια είναι η λύση που θα προκαλέσει τη λιγότερη ταραχή; Το λιγότερο πόνο ή το λιγότερο ρίσκο; Αυτή θα πάρω, κάθε φορά υπολογίζοντας τα πάντα, λαμβάνοντας υπόψη λεπτομέρειες που δε θα ήθελα ούτε καν να ξέρω ότι υπάρχουν. Θέλω να χαλαρώσω, να κόψω ταχύτητα να αράξω... κι ας γίνει ότι θέλει. Μια φίλη μου φοβάται μήπως δει ότι είναι κάποια άλλη από τον εαυτό που ήξερε τόσα χρόνια. Εγω δε φοβάμαι πια νομίζω... όλοι έχουμε 1,2, 5 - 10 πρόσωπα, και δείχνουμε κάποιο επιλεγόμενο ανάλογα με το άτομο που έχουμε απέναντι μας. Δεν ειναι μάσκες ή προσωπεία είναι πτυχές του εαυτού μας, που δεν τις αφήσαμε να αναπτυχθούν, ώστε να πάρουμε τα στοιχεία που μας αρέσουν από κάθε μια, ή να αποφύγουμε άλλα που δε μας αρέσουν. Με ενοχλεί η politically correct στάση που κρατούσα κατά καιρούς...

Τελικά, σε μια γραμμή... θέλω να χαμογελάσω και να μάθω κάτι... "Δημόσιες Σχέσεις" ας πούμε. Δεν πειράζει παιδιά... καταλαβαίνω εγώ.

GREEK NIGHT!

Σήμερα είναι greek night εδώ στο Leeds. Ετοιμαζόμαστε όλο το ελληναριό να σκάσουμε μύτη εκεί. Ναι ok δεν ακούω ιδιαίτερα ελληνική μουσική (δηλαδή τύπου σκυλάδικων και λαϊκών) αλλά όταν είσαι εκτός της πατρίδας σου, είναι ένας τρόπος να νιώσεις ότι είσαι σπίτι σου.

Λοιπόν καλά να περάσουμε κι απόψε, κι όπως είναι και το σλόγκαν ένος Κυπρίου φίλου: "δε βαριέσαι, θα περάσουμε ... θα περάσουμε".

C U soon!

Interview Result!!

This summary is not available. Please click here to view the post.

Long time no write...

Γεια σας με πεθυμήσατε; (Νεκρική σιγή στο ακροατήριο)...

Έχω σε 2 ώρες interview για μια θέση demonstrator στο πανεπιστήμιο. Για Linux/Computer Networks. Κάποιες ώρες την εβδομάδα μόνο και η πληρωμή τρίχες αλλά εφόσον καμιά άλλη εταιρία δεν απάντησε τι να κάνω; Ίσως βοηθήσει αν μπει στο βιογραφικό. Που ξέρεις...

Λοιπόν πάω να ετοιμαστώ ... wish me luck!

Practise, practise... practise!

Αποφάσισα να εξασκηθώ λίγο, αντιγράφοντας δημιουργίες άλλων καλλιτεχνών και ζωγραφίζοντας τες από την αρχή με μολύβι μέχρι το τελικό στάδιο.

Το διπλάνο είναι από το The Darkness, μια δημιουργία του Marc Silvestri, που δείχνει τον κεντρικό ήρωα του comic να καπνίζει στην οροφή ενός κτιρίου. Το original της συγκεκριμένης εικόνας δημιουργήθηκε από τους, Romano Molenaar, Matt Banning, Kevin Conrad, Joe Weems, Rick Basaldua και Matt Milla.

Λίγο αέρα ρε παιδιά!!!

Χάθηκα λίγο αλλά ξεκίνησε η μελέτη και τα πράγματα μόνο προς το χειρότερο μπορούν να πάνε. Η αναζήτηση της δουλειάς συνεχίζεται αλλά προς το παρόν τίποτα στον ορίζοντα. Δύσκολο όταν ζητάνε συνέχεια προϋπηρεσίες και εσύ δεν έχεις τα 3 - 5 χρόνια που ζητάνε όλοι. Άλλοι πάλι ζητάνε νέα πράγματα. Γνώσεις που εσύ δεν έχεις διδαχτεί στα τέσσερα χρόνια του ΤΕΙ και στο master σου, γιατί για κάποιον μυστήριο λόγο τα πανεπιστήμια απλά δε σου μαθαίνουν αυτά που θα χρειαστείς στον εργασιακό τομέα, καλό ε;;;

Οπότε και έχω σηκώσει 3 - 4 βιβλία από τη βιβλιοθήκη για να προσθέσω στο διάβασμα που ρίχνω για το διδακτορικό ώστε να καλύψω τις διάφορες εφαρμογές και γλώσσες προγραμματισμού που δεν αναφέρει το CV μου. Ο μικρός Compiler αναπτύσσεται. Μόνο 10 - 12 ώρες διάβασμα τη μέρα σωστά; Χαλλλλαρά θα μου πείτε που λέμε και εμείς στη Θεσσαλονίκη (ναι ναι με 4 λάμδα). Μιλάω λοιπόν και με τον Δάσκαλο στο τηλέφωνο (το supervisor ντε, ελληνικής καταγωγής) -"Ναι, τι κάνεις τώρα; Διαβάζεις; Ανακάλυψες ότι 25 ώρες στο 24ώρο δε φτάνουν; Ωραία, ωραία. Κοίτα γράψε και ένα report όχι ιδιαίτερα μεγάλο μωρέ καμιά 15αριά σελίδες μέχρι τη Δευτέρα που να γράφεις τα εξής: Relevant Thesis Title, motivation and state of the art of your topic as well as open problems. What your aims and objectives (milestones το λένε - μου λέει, ναι το γύρισε αγγλίκα μόλις μπήκε η ορολογία του professor στη μέση) techniques and tools you decided as appropriate to use. What can be achieved so far, what industrial relevance it has as well as your conclusions and abstracts of the conference-submitted papers so far. In a nutshell your achievements to date and any proposed future work. Έτσι παιδί μου; λίγα πράγματα μην κουραστείς κιόλας για να αρχίσουμε τη σκληρή δουλειά από Δευτέρα που θα τελειώσεις με αυτό το report".

Ξέρετε κάτι όμως; Μου αρέσει. Δεν είμαι μαζοχιστής, ούτε ψώνιο ούτε φυτό, και πιθανότατα σε μια εβδομάδα από τώρα θα γράψω κάποιο άλλο, λογοκριμένο blog... αλλά πάντα υπό πίεση δούλευα καλύτερα. Αν και τώρα έχω χίλιους δυο άλλους λόγους που κάνω το διδακτορικό κάπως λίγο πιο πρακτικούς, ο αρχικός, ο πρώτος - πρώτος που γεννήθηκε στο μυαλό μου όταν ξεκινούσα το δεύτερο εξάμηνο στο ΤΕΙ, ήταν να μάθω. (Σαν τον Μενέλαο Λουντέμη ακούγομαι - Ένα παιδί μετράει τα άστρα ) Ελπίζω αυτός να το έγραψε και να μη γίνομαι ρεζίλι των σκυλιών τώρα. Να μπω στο γραφείο μου και να δω τη βιβλιοθήκη μου γεμάτη βιβλία και να τα έχω διαβάσει κιόλας, όχι όπως στο ΙΚΕΑ που βλέπεις διακοσμητικά απλά γιατί ταιριάζουν με τη διαρρύθμιση τους. Τέσσερα χρόνια στο ΤΕΙ δε μου έφταναν, και τώρα που είμαι στο 7ο χρόνο σπουδών νομίζω πως τα επόμενα δύο πάλι δε μου φτάνουν.

Δεν ξέρω αν βγάζω νόημα σε σας τους λίγους που το διαβάζετε αυτό αλλά σε μένα είναι ξεκάθαρα όλα. Όσοι βγάλατε νόημα από τις συγκεχυμένες μου σκέψεις σας αξίζει ένα τεράστιο ΜΠΡΑΒΟ!

Eldorado, Making of!

Λοιπόν είναι η πρώτη φορά που περιγράφω βήμα βήμα τη δημιουργία μια σελίδας comic επειδή μάλλον είναι και η πρώτη φορά που ακολούθησα βήμα-βήμα πιστά τους κανόνες δημιουργίας μιας τέτοιας σελίδας.

ΠΡΟΣΟΧΗ: Αν δε σε ενδιαφέρει κάτι τέτοιο θα το βρεις βαρετό! Consider yourselves warned!!!!

Αυτό που έρχεται πρώτο είναι η επιλογή της πλοκής/υπόθεσης. Στην περίπτωσή μου, μιας και δεν έχω κάποια υπόθεση αρκετά πρωτότυπη διάλεξα ένα ποίημα από τον Edgar Allan Poe, το Eldorado κατάλληλο για ένα μονοσέλιδο.

Έπειτα αναλύεις το κείμενο και προσχεδιάζεις τη διάταξη των τετραγώνων (panel) κάθε σελίδας (αν είναι παραπάνω από μια). Στη συνέχεια εκτύπωσα μια σελίδα με άδεια τετράγωνα σύμφωνα με τη διάταξη που είχα προ-αποφασίσει και στη συνέχεια άρπαξα το μολυβάκι και άρχισα να τα γεμίζω.

Έτσι έφτασα στο παρακάτω:

Βέβαια το σχέδιο με το μολύβι είναι αχνό, έχει πολλές επιπλέον και άχρηστες γραμμές και δεν κάνει καθόλου για να προχωρήσεις στο χρωματισμό. Για αυτό το λόγο υπάρχει το στάδιο inking. Το πέρασμα του μελανιού παραδοσιακά γινόταν με πινέλα, μελάνια και μαρκαδοράκια. Σήμερα υπάρχει και η ψηφιακή τεχνική για το λόγο ότι στις άλλες δεν υπάρχει το Undo! Περνάς από το scanner το σχέδιο του μολυβιού σε υψηλή ανάλυση (400 - 600 dpi) και το επεξεργάζεσαι με κάποια εφαρμογή επεξεργασίας εικόνας (photoshop, painter ή paint shop pro). Είναι πολύ χρήσιμο να υπάρχει και ένα digitizer, (εγώ χρησιμοποιώ ένα φτηνό εφόσον είναι για το ψώνιο μου). Έτσι περνάς από πάνω όλες τις γραμμές που θέλεις να κρατήσεις.


Και καταλήγεις εδώ:



Προχωρούμε λοιπόν στο τελευταίο βήμα (ή αν θες το προτελευταίο αν μετρήσεις και την πρόσθεση του κειμένου). Το χρωματισμό. Σήμερα τα comics που κυκλοφορούν ως επι το πλείστον χρησιμοποιούν αποκλειστικά εφαρμογές για το χρωματισμό τους. Οι εφαρμογές αυτές προσφέρουν απίστευτες δυνατότητες στο ελαιοχρωματι.... εννόω στο άτομο που το χρωματίζει και κάνουν ακόμα και τον ερασιτέχνη να φαίνεται καλός!

Έτσι φτάνουμε στο τελικό αποτέλεσμα.

Πάντως τώρα συνηδητοποιώ γιατί χρειάζονται 4-5 άτομα για να δημιουργήσουν ένα comic 22-σελίδων σε ένα μήνα. Χρειάζονται πολλές ώρες. Πάρα πολλές!

Eldorado

Παροκινούμενος από τη Nenya έκανα ένα comic βασισμένο στο ποίημα του Edgar Allan Poe - Eldorado. Ελπίζω να σας αρέσει. Περιμένω σχόλια και κριτικές!

Προσλαμβάνεστε...

... ή μάλλον αυτό θα ήθελα να ακούσω σύντομα, μιας και ξεκίνησα να ψάχνω για δουλειά αρκετά πιο εντατικά από όσο έψαχνα πέρυσι. Έτσι λοιπόν άρχισα να στέλνω αιτήσεις δεξιά και αριστερά για όπου χρειάζονται κάποιον πληροφορικάριο ελπίζοντας να έχω σύντομα αποτελέσματα.

Έγραψα ωραία ωραία το βιογραφικό μου, συνοδευτικές επιστολές, γράφτηκα στο jobshop του πανεπιστημίου, ενώ παράλληλα έχω γραφτεί και σε online (και μη) job agencies. Τι διάολο δε θα μου κάτσει καμιά δουλίτσα;;

Ποια είστε είπαμε;;

Λίγο πριν αρχίσει η προηγούμενη χρονιά γνώρισα κάποια παιδιά από Ελλάδα που έμεναν στο ίδιο κτίριο με μένα. Ανάμεσά τους και η Κατερίνα, μια κοπέλα λίγο μεγαλύτερή μου. Μάλιστα όταν τη γνώρισα, γνώρισα και τον αραβωνιαστικό της (επίσης από Ελλάδα) κάποιον Βαγγέλη αν δεν με απατάει η μνήμη μου.

Ε λοιπόν την είδα αυτήν την Κατερίνα καμια 5 - 6 φορές από τότε και μου είπε μέσα από κάποιες συζητήσεις που είχαμε πως είναι από κάποια επαρχιακή πόλη λίγο μακρυά από Αθήνα και κάνει master στο marketing.

Από τότε έιχαμε ένα γεια (αν το είχαμε και αυτό). Όλα καλά, κυριλέ. Γελαστήκατε!

Μήνες αργότερα (και λίγο πριν πάω διακοπές στην Ελλάδα) μια φίλη μου από την Κύπρο με παίρνει τηλέφωνο και μου λέει: "Ξέρεις τώρα που γυρνούσα με το τρένο από Λονδίνο, γνώρισα μια φίλη σου."
-"φίλη μου;" τη ρώτησα προσπαθώντας να θυμηθώ ποια φίλη έχω εγώ που δεν την ξέρω.
"ναι, μια φίλη σου από Κύπρο, μένετε στο ίδιο κτίριο". Τότε μου ήρθαν στο μυαλό δυο κορίτσια από Κύπρο, αλλά κάθε άλλο παρά φίλες μου είναι, δεν έτυχε να γνωριστούμε ποτέ. Η φίλη μου συνέχισε απτόητη "ναι μια Κύπρια που τη λένε Κατερίνα".
"ρε συ..." της λέω "δεν ξέρω καμιά Κύπρια που να την λένε Κατερίνα, μια Ελλαδίτισσα Κατερίνα ναι γνωρίζω".
"Τι λες..." μου απάνταει "Αφού είστε και κολλητοί. Κάνει Bsc στη νομική, δεύτερο έτος από Λευκωσία, είπε μάλιστα πως είσαι χρυσό παιδί".

Εδώ κάπου έχω αρχίσει να χάνω τη μπάλα. Η φίλη μου μιλούσε για ένα τελείως διαφορετικό άτομο, και λέω μέσα μου πως μάλλον θα πρόκειται για ένα τόσο μεγάλο μπέρδεμα (θα γνώρισε μιαν άλλη που θα ήξερε αυτή έναν άλλον). Για να λυθεί λοιπόν η παρεξήγηση της στέλνω μια φωτογραφία της. "Αυτή είναι μου λέει"... Εκεί άρχισαν όλα να μπερδεύονται. Μετά από άλλες δυο φωτογραφίες βεβαιωθήκαμε πως μιλάμε για το ίδιο άνθρωπο, όμως σε ποιον από τους δύο (και γιατί) είπε ψέματα; Μάλιστα τη συναντήσαμε και στο δρόμο και τότε μας το έπαιζε τελείως τρελή... Ούτε κυπριακά ελληνικά ούτε την κοινή αλλά αντίθετα μας μιλούσε Αγγλικά!!!!

Πριν από μια εβδ0μάδα η φίλη μου που τη γνώρισε αλλιώς έτυχε να βρεθεί με τον πρόξενο της Κύπρου, και βεβαιωθήκαμε πως είναι από Κύπρο (πως θα μπορούσε να μιλάει τόσο βαριά Κυπριακά άλλωστε αν δεν έχει τουλάχιστον ρίζες από εκεί) και πως το επίθετο το οποίο ήξερα εγώ είναι άλλο. Λες και ήταν δυο διαφορετικοί άνθρωποι.

Και τελικά αναρωτιέμαι, είναι φαινόμενο της Αγγλίας να γνωρίζεις ανθρώπους που το παίζουν κάτι άλλο από αυτό που είναι; Ανεβαίνουν οι Έλληνες εδώ πάνω και γίνονται άλλοι γιατί απλά δεν τους ξέρει κανένας; Και το πρόβλημα ανάγεται στο πόσοι τελικά από αυτούς που ξέρεις είναι γνήσιοι. Οι κοινωνίες των Ελλήνων στις ξένες χώρες είναι τόσο μικρές που δεν ξέρεις πως να κρυφτείς. Από όσους γνώρισα λίγοι είναι αυτοί που θα κρατούσα επαφή χωρίς να φοβάμαι μήπως χάσω το χέρι μου αν τους κάνω χειραψία. Κουτσομπολιά, συκοφαντίες ακούγονται παντού και προπαντώς ψέματα. Ευτυχώς προς το παρόν βρέθηκα απέξω από όλα αυτά, όμως ρε γαμώτο γιατί ανεβαίνει κάθε καρυδιάς καρύδι εδώ πάνω;

Βρείτε καμιά προσωπικότητα πρώτα, γίνετε άνθρωποι και ανεβείτε για να εκπληρώσετε το σκοπό σας και όχι για να γίνετε άλλοι! Η μια συστήνεται αλλιώς, η άλλη άλλαξε δύο πανεπιστήμια και τελικά παρετήθηκε γιατί βρήκε γκόμενο με λεφτά από μια αραβική χώρα, ο άλλος περηφανεύεται που ζει 5 χρόνια στη Μεγ. Βρετανία και ακόμα πτυχίο δεν έχει πάρει. Τι να πω τελικά μάλλον εγώ είμαι ο ανώμαλος που συστήνεται με ίδιο ονοματεπώνυμο και όχι σαν Juan Sanchez Del Mario.

Γύρισα

Ναι λοιπόν επέστρεψα στο νησί. Καλώς όρισα λοιπόν!

Τρελός παπάς με βάφτισε!

Όχι... αλήθεια! Έμαθα ότι κλείστηκε σε ψυχιατρική κλινική. ΜουαχαχαΧαΧαΧαΧΑΧΑΧΑΧΑ

Κυρα-Κούλα is watching you!!

Είμαι σίγουρος πως όλοι έχουν ιστορίες με τις διάφορες κουτσομπόλες (και κουτσομπόληδες γιατί όχι) της γειτονιάς τους. Ιδιαίτερα όσοι ζουν σε πιο κλειστές κοινωνίες το αντιμετωπίζουν περισσότερο. Όσοι θυμούνται την ατάκα "αυτά τα νέα της Αλεξάνδρας..." πρέπει να ξέρουν πως πρόκειται για μια τέτοια περίπτωση.

Πριν από πολλά χρόνια ο προπάππος μου ήταν γείτονας με τον Τσιτσάνη. Έμεναν κάπου κοντά στην Παναγία Δέξια κοντά στην καμάρα στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Κάθε βράδυ που συναντιώντουσαν και έπιναν κανένα ποτηράκι και έλεγαν τα νέα τους, συμπλήρωναν "Αυτά τα νέα της Αλεξάνδρας...".

Η Αλεξάνδρα ήταν επίσης γειτόνισσα τους. Γεροντοκόρη, δεν παντρεύτηκε ποτέ (εξού και ο δεύτερος στίχος του τραγουδιού του τσιτσάνη "που δεν ήξερε τι θα πει άντρας") και μοναδική της ασχολία ήταν να μεταδίδει ότι κουτσομπολιά μπορεί να μάθει από τους γείτονες.

Σήμερα σε κάποια άλλη γειτονιά της Θεσσαλονίκης, κάπου ανατολικά, ζει μια γύναικα ανάμεσά μας που φέρει τα ίδια προσόντα της Αλεξάνδρας του τραγουδιού. Μόνο που το σατανικό της σχέδιο ήταν να μασκαρευτεί σε μια μητέρα και σύζυγο σαν όλες τις άλλες. Κάθε βράδυ στα χείλη των ανθρώπων φτάνει ο ίδιος ψίθυρος, κάποιες λέξεις που τρομάζουν τα παιδιά και μένουν ήσυχα τα βράδια... "Kyra-Koula is watching you!".

Η κυρα-Κούλα είναι μια κυρία που αρέσκεται στο να μαθαίνει και να μεταδίδει κουτσομπολιά κι αν επίσης δεν ξέρει κάποιες λεπτομέρειες απλά τις συμπληρώνει όπως αυτή νομίζει ότι θα κάνει την ιστορία πιο ωραία. Με την πάροδο των τελευταίων χρόνων, η κυρα-Κούλα έχει αγγίξει το επίπεδο του μύθου στην παρέα. Όπως ένα ψέμα μπορεί να πάρει τεράστιες διαστάσεις από στόμα, έτσι και ένα αστείο.

Σήμερα η κυρα-Κούλα (σύμφωνα με τα σχόλια της παρέα μας πάντα) διαθέτει ένα υπερσύγχρονο αρχηγείο πληροφοριών που τροφοδοτεί με πληροφορίες όλα τα πρακτορεία ειδήσεων, και τις μυστικές υπηρεσίες πληροφοριών των περισσοτέρων κρατών του κόσμου. Γνωρίζει ακόμα τι κάνεις και τι θα κάνεις πριν ακόμα ξέρεις καλά καλά εσύ, κι αυτή υποδύεται το ρόλο της χαρωπής νοικοκυράς. Είναι χαρακτηριστικό μας πόσο μπορούμε να προχωρήσουμε ένα αστείο πριν αυτό πάρει τη δική του ζωή.

P.S. Όλα όσα έγραψα παραπάνω τα έγραψα με τη θέληση μου, και ποτέ δεν απειλήθηκα από τύχον περίεργες οργανώσεις που ανοίκουν στην κυρα-Κούλα. Το παραπάνω κείμενο δεν αποτελεί προπαγάνδα της εν λόγω κυρίας. Μαμά, αν λείψω λίγο καιρό μετά από αυτό να ξέρεις ... εμ ... ότι... δηλα...

Τα κεφάλια μέσα!

"Θέλω τους φίλους μου να δω,
να πάμε βόλτα στην πλατεία,
κι όλη τη μέρα αλητεία και
το βράδυ για ποτό.

Θέλω τους φίλους μου να δω,
που 'χουν χαθεί με τις δουλειές τους,
και τις γυναίκες τις καλές τους
κι έχω μήνες να τους δω!"

Το τραγούδι αυτό το άκουσα όταν γύρισα από Αγγλία για τώρα το καλοκαίρι και με άγγιξε αμέσως. Μόνο που ήταν κάπως ανάποδο... εγώ είχα χαθεί λόγω σπουδών στο εξωτερικό. Γύρισα λοιπόν, και όπως κάθε φορά που επιστρέφεις διαπιστώνεις τα ίδια πράγματα... πόσο άλλαξαν τα πάντα στην πατρίδα σου (με τον όρο "τα πάντα" εννόω συνήθειες, στέκια και ασχολίες της παρέας σου) ενώ εσύ ακόμα είσαι με μια κάπως ρομαντική εικόνα της κατάστασης στην Ελλάδα.

Πως είχα αφήσει την Ελλάδα πριν από δύο χρόνια; Τέλειωσα τότε τη σχολή μου, και όλοι οι φίλοι μου δεν ήταν παρά φοιτητές και ενώ στο μυαλό σου γνωρίζεις πως οι μίσοι πήγαν φαντάροι και απολύθηκαν και έχουν βρει εργασία, εσύ ακόμα πιστεύεις πως θα γυρίσεις πίσω και θα είναι όλα όπως τότε που ξυπνούσες το πρωί (γύρω στις 12 το μεσημέρι τι πρωί;) και η μοναδική σου έννοια ήταν που θα πιεις τον πρωινό καφέ σου.

Δεν ήταν έτσι φυσικά! Ο κόσμος προχωράει και δεν είναι πως εγώ μένω στάσιμος, απλά δεν προχωράμε στα ίδια μέρη. Εγώ είχα βέβαια και την ευχή-κατάρα του να περάσω στην πόλη από την οποία κατάγομαι. Οι δεσμοί και οι φιλίες που έκανα από τη σχολή μου εδώ δεν ήταν ποτέ αρκετά δυνατές διότι όπως οι περισσότεροι (αν και υπάρχουν εξαιρέσεις) κάνουν παρέα με τους φίλους που έκαναν από το νηπιαγωγίο-δημοτικό-γυμνάσιο-λύκειο-σχολή μπαλαρίνας (εμ... άκυρο το τελευταίο). Τον τελευταίο μήνα ήταν ακριβώς όπως παλιά, τα παιδιά πήραν άδεια και εμείς κάναμε περισσότερη παρέα από ποτέ. Νομίζω όμως πως τα ψέματα τέλειωσαν όμως.

Οι άδειες τέλειωσαν, οι εξεταστικές αρχίζουν σύντομα (για αυτούς που παραμένουν φοιτητές), κάποιων οι κοπέλες γύρισαν απο τις ιδιαίτερες πατρίδες τους. Επιστροφή στην καθημερινότητα, στη ρουτίνα και στα άγχη της ζωής.

Κι εγώ; Εγώ φεύγω για Αγγλία στο τέλος της εβδομάδας με σκόπο να προχωρήσω και εγώ λίγο παρακάτω με σκοπό ίσως κάπου στο μέλλον να μπορέσω να συναντήσω τους άλλους σε κάποιο σταυροδρόμι και να έχουμε κοινή καθημερινότητα και κοινή ρουτίνα.

Άντε ξεκινάμε... Ταξιιιιιιιιιιιιιιιιιιιί!!!

Tread Softly!

HAD I the heavens' embroidered cloths,
Enwrought with golden and silver light,
The blue and the dim and the dark cloths
Of night and light and the half-light,

I would spread the cloths under your feet:
But I, being poor, have only my dreams;
I have spread my dreams under your feet,
Tread softly because you tread on my dreams

W.B. Yeats

Quotes!

Of all sad words of tongue and pen, the saddest are these: It might have been!

John Greenleaf Whittier

"Oh the gladness of their gladness when they're glad, And the sadness of their sadness when they're sad; But the gladness of their gladness, and the sadness of their sadness, Are as nothing to their badness when they're bad"

James Matthew Barry

Κακουχίες και ασκητισμός!

Σήμερα Παρασκευή ξεκινάμε για το τετραήμερο για καμπινγκ. Θα πάμε στο Πλατανίτσι στο δεύτερο πόδι Χαλκιδικής. Δεν είμαι και ιδιαίτερος λάτρης του κάμπινγκ να πω την πικρή αλήθεια μου, όμως ελείψη χρημάτων βλέπετε για κάτι καλύτερο και στην τελική κάποιος στην παρέα πρέπει να υποχωρήσει.

Αυτό που λατρεύω όμως είναι τα επιχείρηματα ενός κολλητού προσπαθώντας να με πείσει πόσο καλό είναι το κάμπινγκ. "Ρε συ, θα περάσουμε ωραία θα δεις... δεν είσαι σκληραγωγημένος καθόλου... φλώρε... εμ βέβαια δεν έχεις πάει φαντάρος... Δηλαδή τι, δεν μπορείς να κοιμηθείς σε σκηνή; Θες σώνι και καλά ξενοδοχείο και κρεβάτι;... Ρε έρχεσαι σε επαφή με τη φύση ρε... " κλπ. κλπ.

Και ναι να τα δεχτώ όλα αυτά που λέει. Αλλά που έρχεται η μέρα που θα φύγουμε και είδα τι έχει φορτώσει στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου το ίδιο άτομο. Φορητό Ψυγειάκι, διπλό φουσκωτό στρώμα/κρεβάτι, μια σκηνή πέντε ατόμων αλλά για 2 άτομα (έχει 3 σκηνές άλλες 2 μικρότερες), λάμπα με φωτοκύτταρο που ανάβει αν μπει κάποιος στη σκηνή. Όλα αυτά τα είχε στο πίσω κάθισμα διότι στο πορτ μπαγκάζ είχε τα εξής: 6 καρεκλάκια για να μπορούμε να καθόμαστε, τραπεζάκι πτυσσόμενο, ρακέτες για την παραλία, ειδικά καρφιά και σφυράκια για να στήσεις τη σκηνή σε οποιοδήποτε έδαφος, μια ηλεκτρική τρόμπα και μια φουσκωτή φάλαινα όρκα ΔΟΛΟΦΟΝΟ!

Δεν ξέρω άλλα μήπως τελικά τα ξενοδοχεία έγιναν πιο ασκητικά; Επίσης μέχρι να ξεφορτώσουμε τα σχετικά αντικείμενα θα έχει περάσει το τριήμερο, και ποιος τα φορτώνει πάλι στο αυτοκίνητο;;; Είμαστε και φλώροι βλέπεις. :Ρ

Όπου γης και πατρής!!

Κουράστηκα να ζω σε δυο χώρες. Τα 2/3 στην Αγγλία και το άλλο 1/3 στην Ελλάδα. Τον τελευταίο χρόνο τον πέρασα (αν θες χαράμησα κατά ένα μέρος) λέγοντας δεν μπορώ να κάνω ή να αγοράσω ή να επενδύσω σε κάτι στην Ελλάδα γιατί μένω Αγγλία. Δεν μπορώ να πάρω εκείνη ή την άλλη δουλειά στην Αγγλία διότι δεν θα μπορώ να πηγαίνω στην Ελλάδα για διακοπές Χριστούγεννα και πάσχα και κανένα μήνα το καλοκαίρι.

Δεν νομίζω ότι έχω την δυνατότητα ούτε τη δύναμη να το κάνω άλλο αυτό. Δυστυχώς δεν μου έδωσαν την υποτροφία από το Ωνάσσειο (μην τους... ) και έτσι πρέπει οπωσδήποτε να πιάσω δουλειά στην Αγγλία φέτος. Όποτε νομίζω ήρθε η ώρα να αλλάξω σελίδα ή τελος πάντων να την γυρίσω τελείως. Δεν ξέρω πόσο εύκολο θα μου είναι από εδώ και στο εξής να έρχομαι για διακοπές στην Ελλάδα αλλά τουλάχιστον θα δημιουργήσω κάποιου είδους ζωή και ανεξαρτησία στην Αγγλία.

ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΑΛΛΟ ΕΝΑ ΠΑΡΑΣΙΤΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ουφ το έβγαλα από το σύστημα μου!

...ask questions later!

Διαβάζοντας στα Νέα για το δυστυχή Βραζιλιάνο που τον περάσανε για βομβιστή αυτοκτονίας και τον φάγανε στο Λονδίνο έκανα το διπλανό comic. Ελπίζω να μη ξαναγίνουν τέτοια λάθη.

Πατήστε πάνω του να το δείτε full screen.

Κώδικας Da Vinci.

Έχω μια λόξα με τα βιβλία. Άλλοι συλλέγουν σπίρτα και γραμματόσημα έγω συλλέγω βιβλία. Όσο πιο καλή και πιο σπάνια η έκδοση του βιβλίου που αγοράζω τόσο το καλύτερο. Ελπίζω στο μέλλον να αποκτήσω τη βιβλιοθήκη που έχω στο μυαλό μου (εικόνες απο τις διάφορες συλλογές βιβλίων που εμφανίζονται στην ταινία η Ενάτη Πύλη μου έχουν δώσει έμπνευση).

Φυσικά εκείνες οι συλλογές που εμφανίζονται στην ταινία αποτελούνται από δερματόδετα βιβλία πολλών αιώνων και αυτό είναι κάτι που η τσέπη μου δεν σηκώνει ούτε τώρα ούτε προβλέπεται να σηκώσει σύντομα. Όμως βρήκα μια έκδοση του διάσημου κώδικα Da Vinci την οποία έπρεπε να πάρω οπωσδήποτε. Είναι μια συλλεκτική έκδοση με σκληρό εξώφυλλο γυαλιστερά φύλλα και εικονογραφημένη. Μπορείς να παρακολουθήσεις το βιβλίο το οποίο περιγράφει αρχιτεκτονικές κτιρίων και πίνακες του Leonardo Da Vinci βλέποντας ακριβώς τι εννοεί ο συγγραφέας.

Το βιβλίο είναι ένα βιβλίο μυστηρίου (για όσους δεν το έχουν διαβάσει) και παράλληλα ένα κηνύγι θυσαυρού. Βέβαια έρχεται σε αντίθεση σε ότι μας έχει μάθει η Εκκλησία και για το Χριστό αλλά είναι πραγματικά ενδιαφέρον και σε κρατάει σε αγωνία. Αν και είμαι μάλλον από τους τελευταίους που το έχουν διαβάσει το προτείνω ανεπιφύλακτα σε όσους δεν το έχουν διαβάσει ακόμα.

Μαθαίνω πως πρόκειται να το γυρίσουν και ταινία σύντομα με τον Tom Hanks ως τον πρωταγωνιστή. Φαντάζομαι τα μέσα ενημέρωσης εκείνη την εποχή όταν θα εμφανιστεί στους κινηματογράφους που θα έχει στα διάφορα παράθυρα ιερείς να αφορίζουν την ταινία και έναν παπα-τσάκαλο να βρίζει και να γίνεται για άλλη μια φορά μαϊντανός στα κανάλια.

http://www.imdb.com/title/tt0382625/

Τι; ...Δεν είναι μπαράκι;;;

Όταν ήμουν Αγγλία πρίν από ένα μήνα περίπου πήρα ένα τηλεφώνημα από τη μητέρα μου που ανακοίνωνε ότι ανοίγουμε εποχιακό μαγαζί στην Ολυμπιακή ακτή Κατερίνης. Ξέρετε τώρα, faux-bijoux, καφτάνια, καλοκαιρινά είδη κλπ.

Πριν μια εβδομάδα είχαμε λοιπόν τα εγκαίνια. Όπως είναι φυσικό λοιπόν, υπήρχε κόσμος πολύς φίλοι και γνωστοί αλλά και όλοι όσοι μένουν εκεί για διακοπές. Κάπου λοιπόν προς το βράδυ της Κυριακής αυτής όπου και γίνεται και το αδιαχώρητο στον πεζόδρομο αυτόν έχουμε στήσει και τον μπουφέ με τα τυροπιτάκια, αναψυπτικά και ποτά και επικεφαλής τοποθετήθηκε ο φίλος μου ο Γιάννης όπου βοηθούσε στο σερβίρισμα.

Εντάξει εντάξει δεν είχαμε τρομερές απαιτήσεις. Υπήρχαν πολλοί τζαμπατζίδες που περνούσαν απλά και μόνο για να τσιμπήσουν κάτι ή να πιουν.

Σκάει λοιπόν μύτη ένα παλληκαράκι γύρω στα 25 και ακολουθεί ο παρακάτω διάλογος:

-"Ρε ψηλέ να πούμι, δεν μας βάζεις κάτι να πιούμι να βρέξουμι τα λαρύγγια μας;"
-"Ό,τι θελεις, τι θα πιεις;"
-"Ε τι να σε πω τώρα ρε φιλάρα, βάλε να πούμι sprite. Να σε πω τώρα έχει αέριο μέσα ή ξεθύμανε δηλαδή;;; Πάρτε και κανένα καινούριο μπουκάλι να πιούμι κι εμείς"

Και μετά ρωτάω μήπως έπρεπε να ανοίξουμε αναψυκτήριο;;;

Καλά τώρα... μιλάμε ή παίζουμε;;;

Λόγω της απουσίας μου στην Αγγλία τα τελευταία δύο χρόνια δεν είχα ιδέα την ύπαρξη των καφετεριών Playhouse στο κέντρο της πόλης που σου προσφέρει μια τεράστια ποικιλία από σπάνια επιτραπέζια παιχνίδια για να παίξεις με την παρέα σου.

Να πω την αλήθεια μου έχω ψιλο-σιχαθεί όλο αυτό το νυφοπάζαρο που γίνεται στις διάφορες καφετέριες σήμερα. Όλες έχουν την ίδια trendy διακόσμηση, μαζεύουν τις ίδιες funky φατσούλες και έχουν τις ίδιες τιμές. Όπου κι αν πας τα ίδια. Το πρόβλημα έρχεται και οξύνεται όταν γυρνάς πίσω στην Ελλάδα για διακοπές και δεν έχει τι να συνεισφέρεις στη συζήτηση. Λίγο τον ενδιαφέρει τον άλλον τι κάνεις εσύ στην Αγγλία και τι σημαίνει αν εκάνες την τάδε ή την δείνα δημοσίευση, πόσο μάλλον να μιλήσεις για τις λεπτομέρειες της ίδιας της παρούσιασης. Έτσι παράμενεις κατά κανόνα σιωπηλός.

Προχτές πήγαμε λοιπόν σε ένα playhouse και παίξαμε ένα παιχνίδι όλοι μάζι. Ρίξαμε πολύ γέλιο και περάσαμε τέλεια. Επιτέλους κάτι διαφορετικό. Αντέ σταματάω τώρα για να πάω στην Κρήνη για καφε. :P

Compiling Version 1.0.0.1

Φαίνεται πως υπήρχε κάποιο πρόβλημα με το blog μου και δε φόρτωνε. Τώρα φαίνεται πως όλα είναι εντάξει τώρα.

Τα λέμε σύντομα!!!!

Syntax Error!!!!!

Συγκεχυμένες σκέψεις. Βαριέμαι οικτρά. Είναι άσχημο να είσαι φοιτητής που κάνει διακοπές στην Ελλάδα όταν όλοι οι φίλοι σου δουλεύουν όλη τη μέρα και το βράδυ γυρίζουν σπίτι νωρίς επειδή την επόμενη θα ξυπνήσουν πρωί. Επίσης με ενοχλεί που ο δήμος αποφάσισε να φτιάξει όλους τους κεντρικούς δρόμους της Θεσσαλονίκης καθημερινές που όλος ο κόσμος δουλεύει και έχει δημιουργήσει ένα χαμό στη κίνηση των πολιτών. Όμως μου αρέσει που βρέχει τελευταία ακόμα και αν κάνει το αυτοκίνητο μου μ...νι και ας το έχω πλύνει τρεις φορές μέσα σε 5 μέρες. Με εκνευρίζει το τηγανητό λάδι που σε καίει όταν πέφτει στο στήθος σου την ώρα που τηγανίζεις μια μπριζόλα χωρίς t-shirt επειδή το μπλουζάκι θα πάρει μυρωδιές και τώρα δεν μπορείς να κάνεις μπάνιο μέχρι να αλλάξεις δέρμα σαν φίδι και σκέφτεσαι συνέχεια γιατί δεν την έκανες ψητή τη ρημάδα! Γιατί κάποιοι είναι παντόφλες;; Γιατί η Κατερίνη δεν είναι 5 λεπτά δρόμος;; Τέλειο το να μένεις μόνος σου και στη Θεσσαλονίκη και στην Αγγλία. Η μικρούλα μου αδερφή μεγάλωσε αρκετά ώστε να αρχίσω να έχω μια σχέση μαζί της αδερφού - αδερφής και όχι πατέρα - κόρης εφόσον έγινε πλέον 12 χρονών. Αναρωτιέμαι γιατί κοστίζει τόσο πολύ να επισκεφτείς την ξαδέρφη σου που σπουδάζει στη Νέα Υόρκη. Ποιος διαβάζει καλοκαιριάτικα έναν τόμο για οπτικά δίκτυα;;; Δεν μας χ..ζεις και συ με τον κώδικα Ντα Βίντσι; Όμως είναι ωραίο βιβλίο το διαβάζω τώρα.

Όποιος το διαβάσει αυτό και βγάλει και συμπέρασμα είναι ήρωας. Απλά έπρεπε να τα βγάλω από το σύστημα μου.

Περί... Συνεδρίων (Συμπέρασμα)

Ξέρετε όμως τι συμπέρασμα έβγαλα από το συνέδριο; Ότι όλα είναι μια φούσκα. Τα πάντα για το θεαθήναι. Όλοι στο συνέδριο είναι εκεί για να παρουσιάσουν τις εργασίες τους ώστε να προωθήσουν ή να εδραιώσουν την θέση τους και να κάνουν δημόσιες σχέσεις.

Νομίζετε πως τον νοιάζει εκείνον τον Βραζιλιάνο καθηγητή τι διάολο παρουσιάζεις; Μα και βέβαια όχι. Αν δεν είναι ακριβως πάνω στο αντικείμενο του, το πιο πιθανό είναι να μην καταλάβει καν τι είπες. Κι όμως αυτός ο ίδιος καθηγητής που δεν έχει σχέση με το αντικειμενό σου πέραν απο την ευρύτερη έννοια της πληροφορικής, και που κοιμήθηκε κατά τη διάρκεια της παρουσίασης σου θα σκέφτει κάτι να ρωτήσει στο τέλος μόνο και μόνο για να δείξει τι προφέσορας που είναι.

Επίσης το τι θάψιμο πέφτει πίσω από την πλάτη του καθενός δε λεγεται. Και από μπροστά;;; "Μα βεβαίως αγαπητέ μου, ευτυχώς που έγινε το συνέδριο και ξανα-ιδωθήκαμε... τέλεια όλα.. υπέροχες παρουσιάσεις...." και άλλες υποκρισίες που λόγω της καλής σχέσης που έχω με τον υπεύθυνο καθηγήτη μου τις διαπίστωσα.

Δημόσιες σχέσεις και τίποτα άλλο. Ό ένας διοργανωτής πάει στο συνέδριο του άλλου και το αντίστροφο σε έναν φαύλο κύκλο. Πάντως βγήκε και ένα καλό από αυτήν την ιστορία... δεν πρόκειται να ξανα-έχω άγχος για παρούσιαση σε ένα συνέδριο και δεύτερον γνώρισα το εξωτερικό εξεταστή που θα έχω μετά το τέλος του διδακτορικού μου. (ο Βραζιλιάνος που λέγαμε)

Περί ... συνεδρίων

Γύρισα στην Ελλάδα για καλοκαιρινές διακοπές στις 25 Μαϊου, δυστηχώς όμως ο υπέροχος καθήγητης μου στην Αγγλία επέμενε να παρούσιασω μια έργασια σε ένα συνέδριο στο Liverpool. Τι χαρά! Τι ευτυχία! Έφυγα λοιπόν για Αγγλία για ένα διάστημα 15 ημερών για τις ανάγκες του συνεδρίου.

Δεν ήταν άσχημα μπορώ να πώ... Ένα διήμερο στο Liverpool με τα έξοδα πληρωμένα από το πανεπιστήμιο. Αν εξαιρέσεις το άγχος της παρουσίασης δηλαδή ακούγεται τέλειο. Γύρισα λοιπόν Αγγλία και άρχισα να ετοιμάζω την παρουσίασή μου στο Powerpoint καθώς και να ετοιμάσω κάρτες με το κείμενο που θα αποστήθιζα για την εικοσάλεπτη αυτή παρούσιαση. Θεέ μου τι αγωνία και τι άγχος! Τόσος κόσμος θα ήταν εκεί... καθηγητές πανεπιστημίων, άλλοι ερευνητικοί φοιτητές, στελέχη επιχειρήσεων. Έπρεπε η παρουσίαση μου να είναι τέλεια.

Λοιπόν φτάσαμε όλοι κουστουμαρισμένοι στο πανεπιστήμιο του Liverpool. Ο καθηγητής μου πουθενά! Μα καλα, δε θα έπρεπε να είναι εκεί να με εμψυχώσει; Το συνέδριο δεν είχε αρχίσει ακόμα. Ο μπουφές ήταν γεμάτος και όλοι ήδη έτρωγαν. Ως γνήσιοι Έλληνες λοιπόν πλακωθήκαμε στο φαί. Μπροστά μου στην σειρά ήταν 2 παλληκάρια. Και οι δύο κρατούσαν λερωμένα πιάτα πηγαίνοντας για 2ο. Χωρίς δισταγμό λοιπόν τους μιλάω κατευθείαν ελληνικά. "πατριώτες τι λεει; τι κάνετε;"

Τα παιδιά ήταν φοιτητές του πανεπιστήμιου του Liverpool. Με τα πολλά την κάναμε απο το συνέδριο και πήγαμε για καφέ στο κέντρο της πόλης. Γυρίσαμε λίγο πριν τις δικές μας παρουσιάσεις. Όλα πήγαν τέλεια μπορώ να πω. Οι παρευρισκόμενοι έδειξαν ενδιαφέρον για την εργασία μας.

Το απόγευμα έσκασε μύτη και ο καθηγήτης μου. Κοστούμι, Gucci γυαλί ηλίου και οδηγώντας την κόκκινη morgan του. Επίσης κλασσικός Έλληνας (ναι, έχω έλληνα supervisor στην Αγγλία) ήρθε κατευθείαν για τη βόλτα στο ποτάμι και το δείπνο. Το τι δημόσιες σχέσεις έπεσαν δεν λέγεται.

Η επόμενη μέρα του συνεδρίου ήταν παρόμοια με την πρώτη. Βόλτες και τουρισμός (ναι πάλι κοπάνα κάναμε) και παρόν δώσαμε στο συνέδριο στα διαλείματα για καφέ και φαγητό. Είμαι ξεδιάντροπος το ομολογώ.

Έπειτα πήραμε το δρόμο της επιστροφής με το van-άκι του πανεπιστημίου μας που μας είχε πάει ως εκεί. Ένα τέλειο διήμερο που δεν ήταν τίποτα παραπάνω από μια εκδρομή στην πόλη από όπου ξεκίνησαν οι Beatles.

Compiling Version 1.0.0.0

Μετά από πολύ σκέψη δημιούργησα κι εγώ το δικό μου blog. Μέχρι τώρα διατηρούσα ένα site όπου ανέβαζα εικόνες που δημιουργούσα, σαν ένα portfolio ας πούμε καθώς και ότι θεωρούσα σημαντικό.

Το site αυτό θα παραμείνει αλλά από εδώ και στο εξής θα έχει ένα πιο σοβαρό ρόλο και το look του σύντομα θα αλλάξει. Λέω να αρχίσω να γράφω διάφορες βλακείες σε ένα blog όπως αυτό για να μπορούν κι άλλοι να μου λένε "τι βλακείες γράφεις ρεεεεε, πάνε για καμια μπουγάτσα καλύτεραααα". Δε μασάω όμως.

Λοιπόν καλωσόρισα στον κόσμο του blogging.