Κακουχίες και ασκητισμός!

Σήμερα Παρασκευή ξεκινάμε για το τετραήμερο για καμπινγκ. Θα πάμε στο Πλατανίτσι στο δεύτερο πόδι Χαλκιδικής. Δεν είμαι και ιδιαίτερος λάτρης του κάμπινγκ να πω την πικρή αλήθεια μου, όμως ελείψη χρημάτων βλέπετε για κάτι καλύτερο και στην τελική κάποιος στην παρέα πρέπει να υποχωρήσει.

Αυτό που λατρεύω όμως είναι τα επιχείρηματα ενός κολλητού προσπαθώντας να με πείσει πόσο καλό είναι το κάμπινγκ. "Ρε συ, θα περάσουμε ωραία θα δεις... δεν είσαι σκληραγωγημένος καθόλου... φλώρε... εμ βέβαια δεν έχεις πάει φαντάρος... Δηλαδή τι, δεν μπορείς να κοιμηθείς σε σκηνή; Θες σώνι και καλά ξενοδοχείο και κρεβάτι;... Ρε έρχεσαι σε επαφή με τη φύση ρε... " κλπ. κλπ.

Και ναι να τα δεχτώ όλα αυτά που λέει. Αλλά που έρχεται η μέρα που θα φύγουμε και είδα τι έχει φορτώσει στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου το ίδιο άτομο. Φορητό Ψυγειάκι, διπλό φουσκωτό στρώμα/κρεβάτι, μια σκηνή πέντε ατόμων αλλά για 2 άτομα (έχει 3 σκηνές άλλες 2 μικρότερες), λάμπα με φωτοκύτταρο που ανάβει αν μπει κάποιος στη σκηνή. Όλα αυτά τα είχε στο πίσω κάθισμα διότι στο πορτ μπαγκάζ είχε τα εξής: 6 καρεκλάκια για να μπορούμε να καθόμαστε, τραπεζάκι πτυσσόμενο, ρακέτες για την παραλία, ειδικά καρφιά και σφυράκια για να στήσεις τη σκηνή σε οποιοδήποτε έδαφος, μια ηλεκτρική τρόμπα και μια φουσκωτή φάλαινα όρκα ΔΟΛΟΦΟΝΟ!

Δεν ξέρω άλλα μήπως τελικά τα ξενοδοχεία έγιναν πιο ασκητικά; Επίσης μέχρι να ξεφορτώσουμε τα σχετικά αντικείμενα θα έχει περάσει το τριήμερο, και ποιος τα φορτώνει πάλι στο αυτοκίνητο;;; Είμαστε και φλώροι βλέπεις. :Ρ