Λίγο αέρα ρε παιδιά!!!

Χάθηκα λίγο αλλά ξεκίνησε η μελέτη και τα πράγματα μόνο προς το χειρότερο μπορούν να πάνε. Η αναζήτηση της δουλειάς συνεχίζεται αλλά προς το παρόν τίποτα στον ορίζοντα. Δύσκολο όταν ζητάνε συνέχεια προϋπηρεσίες και εσύ δεν έχεις τα 3 - 5 χρόνια που ζητάνε όλοι. Άλλοι πάλι ζητάνε νέα πράγματα. Γνώσεις που εσύ δεν έχεις διδαχτεί στα τέσσερα χρόνια του ΤΕΙ και στο master σου, γιατί για κάποιον μυστήριο λόγο τα πανεπιστήμια απλά δε σου μαθαίνουν αυτά που θα χρειαστείς στον εργασιακό τομέα, καλό ε;;;

Οπότε και έχω σηκώσει 3 - 4 βιβλία από τη βιβλιοθήκη για να προσθέσω στο διάβασμα που ρίχνω για το διδακτορικό ώστε να καλύψω τις διάφορες εφαρμογές και γλώσσες προγραμματισμού που δεν αναφέρει το CV μου. Ο μικρός Compiler αναπτύσσεται. Μόνο 10 - 12 ώρες διάβασμα τη μέρα σωστά; Χαλλλλαρά θα μου πείτε που λέμε και εμείς στη Θεσσαλονίκη (ναι ναι με 4 λάμδα). Μιλάω λοιπόν και με τον Δάσκαλο στο τηλέφωνο (το supervisor ντε, ελληνικής καταγωγής) -"Ναι, τι κάνεις τώρα; Διαβάζεις; Ανακάλυψες ότι 25 ώρες στο 24ώρο δε φτάνουν; Ωραία, ωραία. Κοίτα γράψε και ένα report όχι ιδιαίτερα μεγάλο μωρέ καμιά 15αριά σελίδες μέχρι τη Δευτέρα που να γράφεις τα εξής: Relevant Thesis Title, motivation and state of the art of your topic as well as open problems. What your aims and objectives (milestones το λένε - μου λέει, ναι το γύρισε αγγλίκα μόλις μπήκε η ορολογία του professor στη μέση) techniques and tools you decided as appropriate to use. What can be achieved so far, what industrial relevance it has as well as your conclusions and abstracts of the conference-submitted papers so far. In a nutshell your achievements to date and any proposed future work. Έτσι παιδί μου; λίγα πράγματα μην κουραστείς κιόλας για να αρχίσουμε τη σκληρή δουλειά από Δευτέρα που θα τελειώσεις με αυτό το report".

Ξέρετε κάτι όμως; Μου αρέσει. Δεν είμαι μαζοχιστής, ούτε ψώνιο ούτε φυτό, και πιθανότατα σε μια εβδομάδα από τώρα θα γράψω κάποιο άλλο, λογοκριμένο blog... αλλά πάντα υπό πίεση δούλευα καλύτερα. Αν και τώρα έχω χίλιους δυο άλλους λόγους που κάνω το διδακτορικό κάπως λίγο πιο πρακτικούς, ο αρχικός, ο πρώτος - πρώτος που γεννήθηκε στο μυαλό μου όταν ξεκινούσα το δεύτερο εξάμηνο στο ΤΕΙ, ήταν να μάθω. (Σαν τον Μενέλαο Λουντέμη ακούγομαι - Ένα παιδί μετράει τα άστρα ) Ελπίζω αυτός να το έγραψε και να μη γίνομαι ρεζίλι των σκυλιών τώρα. Να μπω στο γραφείο μου και να δω τη βιβλιοθήκη μου γεμάτη βιβλία και να τα έχω διαβάσει κιόλας, όχι όπως στο ΙΚΕΑ που βλέπεις διακοσμητικά απλά γιατί ταιριάζουν με τη διαρρύθμιση τους. Τέσσερα χρόνια στο ΤΕΙ δε μου έφταναν, και τώρα που είμαι στο 7ο χρόνο σπουδών νομίζω πως τα επόμενα δύο πάλι δε μου φτάνουν.

Δεν ξέρω αν βγάζω νόημα σε σας τους λίγους που το διαβάζετε αυτό αλλά σε μένα είναι ξεκάθαρα όλα. Όσοι βγάλατε νόημα από τις συγκεχυμένες μου σκέψεις σας αξίζει ένα τεράστιο ΜΠΡΑΒΟ!