...ask questions later!

Διαβάζοντας στα Νέα για το δυστυχή Βραζιλιάνο που τον περάσανε για βομβιστή αυτοκτονίας και τον φάγανε στο Λονδίνο έκανα το διπλανό comic. Ελπίζω να μη ξαναγίνουν τέτοια λάθη.

Πατήστε πάνω του να το δείτε full screen.

Κώδικας Da Vinci.

Έχω μια λόξα με τα βιβλία. Άλλοι συλλέγουν σπίρτα και γραμματόσημα έγω συλλέγω βιβλία. Όσο πιο καλή και πιο σπάνια η έκδοση του βιβλίου που αγοράζω τόσο το καλύτερο. Ελπίζω στο μέλλον να αποκτήσω τη βιβλιοθήκη που έχω στο μυαλό μου (εικόνες απο τις διάφορες συλλογές βιβλίων που εμφανίζονται στην ταινία η Ενάτη Πύλη μου έχουν δώσει έμπνευση).

Φυσικά εκείνες οι συλλογές που εμφανίζονται στην ταινία αποτελούνται από δερματόδετα βιβλία πολλών αιώνων και αυτό είναι κάτι που η τσέπη μου δεν σηκώνει ούτε τώρα ούτε προβλέπεται να σηκώσει σύντομα. Όμως βρήκα μια έκδοση του διάσημου κώδικα Da Vinci την οποία έπρεπε να πάρω οπωσδήποτε. Είναι μια συλλεκτική έκδοση με σκληρό εξώφυλλο γυαλιστερά φύλλα και εικονογραφημένη. Μπορείς να παρακολουθήσεις το βιβλίο το οποίο περιγράφει αρχιτεκτονικές κτιρίων και πίνακες του Leonardo Da Vinci βλέποντας ακριβώς τι εννοεί ο συγγραφέας.

Το βιβλίο είναι ένα βιβλίο μυστηρίου (για όσους δεν το έχουν διαβάσει) και παράλληλα ένα κηνύγι θυσαυρού. Βέβαια έρχεται σε αντίθεση σε ότι μας έχει μάθει η Εκκλησία και για το Χριστό αλλά είναι πραγματικά ενδιαφέρον και σε κρατάει σε αγωνία. Αν και είμαι μάλλον από τους τελευταίους που το έχουν διαβάσει το προτείνω ανεπιφύλακτα σε όσους δεν το έχουν διαβάσει ακόμα.

Μαθαίνω πως πρόκειται να το γυρίσουν και ταινία σύντομα με τον Tom Hanks ως τον πρωταγωνιστή. Φαντάζομαι τα μέσα ενημέρωσης εκείνη την εποχή όταν θα εμφανιστεί στους κινηματογράφους που θα έχει στα διάφορα παράθυρα ιερείς να αφορίζουν την ταινία και έναν παπα-τσάκαλο να βρίζει και να γίνεται για άλλη μια φορά μαϊντανός στα κανάλια.

http://www.imdb.com/title/tt0382625/

Τι; ...Δεν είναι μπαράκι;;;

Όταν ήμουν Αγγλία πρίν από ένα μήνα περίπου πήρα ένα τηλεφώνημα από τη μητέρα μου που ανακοίνωνε ότι ανοίγουμε εποχιακό μαγαζί στην Ολυμπιακή ακτή Κατερίνης. Ξέρετε τώρα, faux-bijoux, καφτάνια, καλοκαιρινά είδη κλπ.

Πριν μια εβδομάδα είχαμε λοιπόν τα εγκαίνια. Όπως είναι φυσικό λοιπόν, υπήρχε κόσμος πολύς φίλοι και γνωστοί αλλά και όλοι όσοι μένουν εκεί για διακοπές. Κάπου λοιπόν προς το βράδυ της Κυριακής αυτής όπου και γίνεται και το αδιαχώρητο στον πεζόδρομο αυτόν έχουμε στήσει και τον μπουφέ με τα τυροπιτάκια, αναψυπτικά και ποτά και επικεφαλής τοποθετήθηκε ο φίλος μου ο Γιάννης όπου βοηθούσε στο σερβίρισμα.

Εντάξει εντάξει δεν είχαμε τρομερές απαιτήσεις. Υπήρχαν πολλοί τζαμπατζίδες που περνούσαν απλά και μόνο για να τσιμπήσουν κάτι ή να πιουν.

Σκάει λοιπόν μύτη ένα παλληκαράκι γύρω στα 25 και ακολουθεί ο παρακάτω διάλογος:

-"Ρε ψηλέ να πούμι, δεν μας βάζεις κάτι να πιούμι να βρέξουμι τα λαρύγγια μας;"
-"Ό,τι θελεις, τι θα πιεις;"
-"Ε τι να σε πω τώρα ρε φιλάρα, βάλε να πούμι sprite. Να σε πω τώρα έχει αέριο μέσα ή ξεθύμανε δηλαδή;;; Πάρτε και κανένα καινούριο μπουκάλι να πιούμι κι εμείς"

Και μετά ρωτάω μήπως έπρεπε να ανοίξουμε αναψυκτήριο;;;

Καλά τώρα... μιλάμε ή παίζουμε;;;

Λόγω της απουσίας μου στην Αγγλία τα τελευταία δύο χρόνια δεν είχα ιδέα την ύπαρξη των καφετεριών Playhouse στο κέντρο της πόλης που σου προσφέρει μια τεράστια ποικιλία από σπάνια επιτραπέζια παιχνίδια για να παίξεις με την παρέα σου.

Να πω την αλήθεια μου έχω ψιλο-σιχαθεί όλο αυτό το νυφοπάζαρο που γίνεται στις διάφορες καφετέριες σήμερα. Όλες έχουν την ίδια trendy διακόσμηση, μαζεύουν τις ίδιες funky φατσούλες και έχουν τις ίδιες τιμές. Όπου κι αν πας τα ίδια. Το πρόβλημα έρχεται και οξύνεται όταν γυρνάς πίσω στην Ελλάδα για διακοπές και δεν έχει τι να συνεισφέρεις στη συζήτηση. Λίγο τον ενδιαφέρει τον άλλον τι κάνεις εσύ στην Αγγλία και τι σημαίνει αν εκάνες την τάδε ή την δείνα δημοσίευση, πόσο μάλλον να μιλήσεις για τις λεπτομέρειες της ίδιας της παρούσιασης. Έτσι παράμενεις κατά κανόνα σιωπηλός.

Προχτές πήγαμε λοιπόν σε ένα playhouse και παίξαμε ένα παιχνίδι όλοι μάζι. Ρίξαμε πολύ γέλιο και περάσαμε τέλεια. Επιτέλους κάτι διαφορετικό. Αντέ σταματάω τώρα για να πάω στην Κρήνη για καφε. :P

Compiling Version 1.0.0.1

Φαίνεται πως υπήρχε κάποιο πρόβλημα με το blog μου και δε φόρτωνε. Τώρα φαίνεται πως όλα είναι εντάξει τώρα.

Τα λέμε σύντομα!!!!

Syntax Error!!!!!

Συγκεχυμένες σκέψεις. Βαριέμαι οικτρά. Είναι άσχημο να είσαι φοιτητής που κάνει διακοπές στην Ελλάδα όταν όλοι οι φίλοι σου δουλεύουν όλη τη μέρα και το βράδυ γυρίζουν σπίτι νωρίς επειδή την επόμενη θα ξυπνήσουν πρωί. Επίσης με ενοχλεί που ο δήμος αποφάσισε να φτιάξει όλους τους κεντρικούς δρόμους της Θεσσαλονίκης καθημερινές που όλος ο κόσμος δουλεύει και έχει δημιουργήσει ένα χαμό στη κίνηση των πολιτών. Όμως μου αρέσει που βρέχει τελευταία ακόμα και αν κάνει το αυτοκίνητο μου μ...νι και ας το έχω πλύνει τρεις φορές μέσα σε 5 μέρες. Με εκνευρίζει το τηγανητό λάδι που σε καίει όταν πέφτει στο στήθος σου την ώρα που τηγανίζεις μια μπριζόλα χωρίς t-shirt επειδή το μπλουζάκι θα πάρει μυρωδιές και τώρα δεν μπορείς να κάνεις μπάνιο μέχρι να αλλάξεις δέρμα σαν φίδι και σκέφτεσαι συνέχεια γιατί δεν την έκανες ψητή τη ρημάδα! Γιατί κάποιοι είναι παντόφλες;; Γιατί η Κατερίνη δεν είναι 5 λεπτά δρόμος;; Τέλειο το να μένεις μόνος σου και στη Θεσσαλονίκη και στην Αγγλία. Η μικρούλα μου αδερφή μεγάλωσε αρκετά ώστε να αρχίσω να έχω μια σχέση μαζί της αδερφού - αδερφής και όχι πατέρα - κόρης εφόσον έγινε πλέον 12 χρονών. Αναρωτιέμαι γιατί κοστίζει τόσο πολύ να επισκεφτείς την ξαδέρφη σου που σπουδάζει στη Νέα Υόρκη. Ποιος διαβάζει καλοκαιριάτικα έναν τόμο για οπτικά δίκτυα;;; Δεν μας χ..ζεις και συ με τον κώδικα Ντα Βίντσι; Όμως είναι ωραίο βιβλίο το διαβάζω τώρα.

Όποιος το διαβάσει αυτό και βγάλει και συμπέρασμα είναι ήρωας. Απλά έπρεπε να τα βγάλω από το σύστημα μου.

Περί... Συνεδρίων (Συμπέρασμα)

Ξέρετε όμως τι συμπέρασμα έβγαλα από το συνέδριο; Ότι όλα είναι μια φούσκα. Τα πάντα για το θεαθήναι. Όλοι στο συνέδριο είναι εκεί για να παρουσιάσουν τις εργασίες τους ώστε να προωθήσουν ή να εδραιώσουν την θέση τους και να κάνουν δημόσιες σχέσεις.

Νομίζετε πως τον νοιάζει εκείνον τον Βραζιλιάνο καθηγητή τι διάολο παρουσιάζεις; Μα και βέβαια όχι. Αν δεν είναι ακριβως πάνω στο αντικείμενο του, το πιο πιθανό είναι να μην καταλάβει καν τι είπες. Κι όμως αυτός ο ίδιος καθηγητής που δεν έχει σχέση με το αντικειμενό σου πέραν απο την ευρύτερη έννοια της πληροφορικής, και που κοιμήθηκε κατά τη διάρκεια της παρουσίασης σου θα σκέφτει κάτι να ρωτήσει στο τέλος μόνο και μόνο για να δείξει τι προφέσορας που είναι.

Επίσης το τι θάψιμο πέφτει πίσω από την πλάτη του καθενός δε λεγεται. Και από μπροστά;;; "Μα βεβαίως αγαπητέ μου, ευτυχώς που έγινε το συνέδριο και ξανα-ιδωθήκαμε... τέλεια όλα.. υπέροχες παρουσιάσεις...." και άλλες υποκρισίες που λόγω της καλής σχέσης που έχω με τον υπεύθυνο καθηγήτη μου τις διαπίστωσα.

Δημόσιες σχέσεις και τίποτα άλλο. Ό ένας διοργανωτής πάει στο συνέδριο του άλλου και το αντίστροφο σε έναν φαύλο κύκλο. Πάντως βγήκε και ένα καλό από αυτήν την ιστορία... δεν πρόκειται να ξανα-έχω άγχος για παρούσιαση σε ένα συνέδριο και δεύτερον γνώρισα το εξωτερικό εξεταστή που θα έχω μετά το τέλος του διδακτορικού μου. (ο Βραζιλιάνος που λέγαμε)

Περί ... συνεδρίων

Γύρισα στην Ελλάδα για καλοκαιρινές διακοπές στις 25 Μαϊου, δυστηχώς όμως ο υπέροχος καθήγητης μου στην Αγγλία επέμενε να παρούσιασω μια έργασια σε ένα συνέδριο στο Liverpool. Τι χαρά! Τι ευτυχία! Έφυγα λοιπόν για Αγγλία για ένα διάστημα 15 ημερών για τις ανάγκες του συνεδρίου.

Δεν ήταν άσχημα μπορώ να πώ... Ένα διήμερο στο Liverpool με τα έξοδα πληρωμένα από το πανεπιστήμιο. Αν εξαιρέσεις το άγχος της παρουσίασης δηλαδή ακούγεται τέλειο. Γύρισα λοιπόν Αγγλία και άρχισα να ετοιμάζω την παρουσίασή μου στο Powerpoint καθώς και να ετοιμάσω κάρτες με το κείμενο που θα αποστήθιζα για την εικοσάλεπτη αυτή παρούσιαση. Θεέ μου τι αγωνία και τι άγχος! Τόσος κόσμος θα ήταν εκεί... καθηγητές πανεπιστημίων, άλλοι ερευνητικοί φοιτητές, στελέχη επιχειρήσεων. Έπρεπε η παρουσίαση μου να είναι τέλεια.

Λοιπόν φτάσαμε όλοι κουστουμαρισμένοι στο πανεπιστήμιο του Liverpool. Ο καθηγητής μου πουθενά! Μα καλα, δε θα έπρεπε να είναι εκεί να με εμψυχώσει; Το συνέδριο δεν είχε αρχίσει ακόμα. Ο μπουφές ήταν γεμάτος και όλοι ήδη έτρωγαν. Ως γνήσιοι Έλληνες λοιπόν πλακωθήκαμε στο φαί. Μπροστά μου στην σειρά ήταν 2 παλληκάρια. Και οι δύο κρατούσαν λερωμένα πιάτα πηγαίνοντας για 2ο. Χωρίς δισταγμό λοιπόν τους μιλάω κατευθείαν ελληνικά. "πατριώτες τι λεει; τι κάνετε;"

Τα παιδιά ήταν φοιτητές του πανεπιστήμιου του Liverpool. Με τα πολλά την κάναμε απο το συνέδριο και πήγαμε για καφέ στο κέντρο της πόλης. Γυρίσαμε λίγο πριν τις δικές μας παρουσιάσεις. Όλα πήγαν τέλεια μπορώ να πω. Οι παρευρισκόμενοι έδειξαν ενδιαφέρον για την εργασία μας.

Το απόγευμα έσκασε μύτη και ο καθηγήτης μου. Κοστούμι, Gucci γυαλί ηλίου και οδηγώντας την κόκκινη morgan του. Επίσης κλασσικός Έλληνας (ναι, έχω έλληνα supervisor στην Αγγλία) ήρθε κατευθείαν για τη βόλτα στο ποτάμι και το δείπνο. Το τι δημόσιες σχέσεις έπεσαν δεν λέγεται.

Η επόμενη μέρα του συνεδρίου ήταν παρόμοια με την πρώτη. Βόλτες και τουρισμός (ναι πάλι κοπάνα κάναμε) και παρόν δώσαμε στο συνέδριο στα διαλείματα για καφέ και φαγητό. Είμαι ξεδιάντροπος το ομολογώ.

Έπειτα πήραμε το δρόμο της επιστροφής με το van-άκι του πανεπιστημίου μας που μας είχε πάει ως εκεί. Ένα τέλειο διήμερο που δεν ήταν τίποτα παραπάνω από μια εκδρομή στην πόλη από όπου ξεκίνησαν οι Beatles.

Compiling Version 1.0.0.0

Μετά από πολύ σκέψη δημιούργησα κι εγώ το δικό μου blog. Μέχρι τώρα διατηρούσα ένα site όπου ανέβαζα εικόνες που δημιουργούσα, σαν ένα portfolio ας πούμε καθώς και ότι θεωρούσα σημαντικό.

Το site αυτό θα παραμείνει αλλά από εδώ και στο εξής θα έχει ένα πιο σοβαρό ρόλο και το look του σύντομα θα αλλάξει. Λέω να αρχίσω να γράφω διάφορες βλακείες σε ένα blog όπως αυτό για να μπορούν κι άλλοι να μου λένε "τι βλακείες γράφεις ρεεεεε, πάνε για καμια μπουγάτσα καλύτεραααα". Δε μασάω όμως.

Λοιπόν καλωσόρισα στον κόσμο του blogging.