...Salmiakin

Πριν 10 μέρες περίπου, έφυγα για Σουηδία για ένα συνέδριο και ένα σεμινάριο. Ο supervisor μου με ένα τελείως δημοκρατικό τρόπο με έβαλε, να γράψω ένα paper και να παρουσιάσω γιατί θα ήταν καλή κίνηση για το διδακτορικό μου. Δεν είχα πρόβλημα με αυτό, αλλά όταν σου το αναθέτει μια εβδομάδα πριν το συνέδριο καταλαβαίνετε τι δουλειά πέφτει.

Να μην τα πολυλογώ το paper γράφτηκε, και η παρουσίαση έγινε την τελευταία μέρα του συνεδρίου. Τα αρχικά 68 slides κόπηκαν στα 27 για να μπορέσω να την κάνω μέσα σε 20 λεπτά. Το θετικό της υπόθεσης ήταν ότι ήμουν πολύ άνετος κατά τη διάρκεια της παρουσίασης κι το feedback που έλαβα από τους διοργανωτές ήταν εξαιρετικό. Μάλιστα ο ένας μου είπε ότι ήταν η καλύτερη που παρακολούθησε σε αυτό το συνέδριο, κι αυτό σημαίνει πολλά!

Εκεί περάσαμε όμορφα (ειδικά που ήταν όλα πληρωμένα από το πανεπιστήμιο). Είχαμε και ένα φίλο ο οποίος είναι από εκεί και μας έδειξε όλα τα όμορφα μέρη. Έπρεπε να φέρω και αλμυρή γλυκόριζα από εκει που μου την έκαναν παραγγελία (salmiakin). Πως την τρώνε αυτή την αηδία δε μπορώ να καταλάβω.

Μετά την επιστροφή το πήρα λίγο χαλαρά (όχι όσο θα θέλα διότι είχα και τη δουλειά) αλλά τουλάχιστον δε διάβαζα στο σπίτι όσο πριν τη Σουηδία. Είναι δύσκολο να ξαναρχίσω σε εκείνους τους ρυθμούς πάλι αλλά σιγά σιγά πρέπει να πιεστώ και να ξαναρχίσω. Το διδακτορικό πρέπει σιγά σιγά να τελειώσει.

Στη δουλειά τα πράγματα δεν είναι πολυ καλά. Δεν έχει κανένας παράπονο από μένα (πως θα μπορούσαν άλλωστε), αλλά έχω εγώ από αυτούς. Αρκετά μάλιστα. Το περιβάλλον δε μου κάνει πλέον. Γενικά ο φόρτος εργασίας δε μου επιτρέπει να γράφω πολλά άρθρα αλλά ευελπιστώ ότι αυτό θα αλλάξει σε κάποια φάση.

Θα επέλθουν αρκετές αλλαγές σύντομα, οπότε stay tuned.