Όσο δούλευα στην αγαπημένη μου εταιρία φυσικού αερίου εδώ στο νησί, πήρα ένα τηλεφώνημα από ένα πελάτη, του οποίου το πρόβλημα το αναλάμβανε ένα άλλο τμήμα. Ευγενικά λοιπόν ενημερώνω τον πελάτη ότι πρέπει να τον μεταφέρω και τον βάζω on hold. Παίρνω λοιπόν τηλέφωνο και μου απαντά ο συνάδελφος με κάπως βαριά φωνή:
- Γεια (του λέω) είμαι από το τάδε τμήμα και έχω έναν πελάτη για το δείνα πρόβλημα.
- Δεν έχει κανένα πρόβλημα (απαντάει) πέρασε τον, πες του ότι το όνομα μου είναι ... Αμάντα!
- ....
- Είσαι ακόμα εκεί; (με ρωτάει)
- Αμάντα;
- Ναι (μου λέει)
Αργότερα τον γνώρισα. Ένας τύπος 1,85 μ. με γυαλιά με μια ωραία φουστίτσα, τακουνάκια, ζακετούλα και μια καταπληκτική γυναικεία κόμμωση. Έμαθα επίσης ότι είναι και παντρεμένος με δυο παιδάκια...
Ο λόγος που θυμήθηκα αυτό το περιστατικό είναι μια σκατόγρια που βλέπω κάθε μέρα όταν πάω δουλειά και μου χαλάει τη διάθεση. Δεν ξέρω γιατί αλλά κάθε φορά που την/τον βλέπω μου έρχεται να πάω να της/του σπάσω τα μούτρα. Έχει ένα μόνιμο σιχαμένο χαμόγελο ζωγραφισμένο στη μούρη της σαν το Joker που έκανε Bottox, Lifting και εγχείρηση αλλαγής φύλου μαζί.
Δεν θεωρώ τον εαυτό μου ρατσιστή, σεξιστή ή ότι άλλο λέγεται (κι όσοι με λένε κακό να τους καεί το mac τους), αλλά είναι κάποια πράγματα που μου χαλούν την αισθητική.
Ε Λ Ε Ο Σ ρε παιδιά!
Thursday, March 15, 2007
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 comment:
Petroxelidona einai...Xexexexe....
Post a Comment