Καλημέρα!

Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται και τα σχετικά... σωστά; Ξύπνησα από τις σταγόνες της βροχής που έπεφταν στο μπαλκόνι. Πήρα ομπρέλλα και έφυγα για δουλειά. 5 λεπτά πριν ξεκινήσει το τρένο ήμουν εκεί και μπροστά μου βλέπω μια λαοθάλασσα να περιμένει μπροστά σε μια οθόνη σαν τα ζόμπι από το Dawn of the Dead (ή μήπως Shaun of the Dead) και να περιμένουν να εμφανιστεί στην οθόνη ο μαγικός αριθμός της πλατφόρμας από όπου φεύγει το τρένο. Γαμώτο, ένα από τα ζόμπι είναι γνωστό, ταξιδεύουμε μαζί κάθε μέρα. Όπως καταλαβαίνετε το τρένο μου δεν ήρθε.

Σαν άλλος επιζών από το 28 εβδομάδες αργότερα λοιπόν πάω να βρω τρόπο να φτάσω στη δουλειά μου που είναι στο Harrogate περίπου 25 λεπτά με το τρένο. Οι αρχές που σε προστατεύουν από το να γίνεις κι εσύ ζόμπι, μας είπαν να πάρουμε τρένο για York και να πάμε από εκεί στο προορισμό μας. Πριν υποθέσετε ότι το York είναι κάπου ανάμεσα στο προορισμό και την αφετηρία μου κάνετε λάθος. Είναι αντιδιαμετρικά σχεδόν. Αφού λοιπόν κάναμε τον κύκλο και σταματούσαμε σε κάθε σταθμό στη διαδρομή για 5 – 10 λεπτά για άλλα αργοπορημένα τρένα φτάσαμε δυο σταθμούς πριν το Harrogate.

Όπου μας λένε κατεβείτε, έπεσε δέντρο στις ράγες.
Οπότε και πήραμε λεοφορείο για το υπόλοιπο της διαδρομής. Η βροχή δεν είναι ιδιαίτερα δυνατή. Απλά συνεχής τις τελευταίες 2 μέρες.

Το συμπέρασμα είναι πως έτσι και ξανακούσω κανένα να λέει ατάκες του στυλ: «Αυτά δε γίνονται στο εξωτερικό, και μόνο η Ελλάδα καταρρέει σε πλυμμήρες... και ότι στην Ευρώπη αν γίνει κάτι τέτοιο σε παίρνουν με λιμουζίνα στη δουλειά σου για αποζημίωση» θα έρθω να τον δείρω... ειλικρινά!