Δε σου δίνεται συχνά η ευκαιρία να πας σε συνέδριο στη Νορβηγία με όλα τα έξοδα πληρωμένα. Πήρα λοιπόν μια εβδομάδα άδεια από τη δουλειά μου, και έκλεισα το ταξιδάκι μου. Έφτασα στο αεροδρόμιο Κυριακή, και περίμενα τον supervisor μου να σκάσει μύτη για να κάνουμε check in μαζί. Κλασσικός Ελληνάρας, ο supervisor σκάει μύτη με ένα μπλουζάκι «300» με όλα τα άιματα και λοιπά του logo.
Η πτήση είχε την ταλαιπωρία της, διότι, τη μια ξέχασε ο προφέσορας τη μπανάνα με τα λεφτά διαβατήρια κλπ κάπου και έτρεχε όλο το αεροπλάνο να τα βρει. Απορίας άξιον! Πως ανέβηκε στο αεροπλάνο εφόσον το διαβατήριο ήταν στη μπανάνα; Γενικά τα πράγματα στο Όσλο ήταν ολίγον τι ανοργάνοτα. Τίποτα απολύτως δε σε εμποδίζει να βγεις στη νορβηγία, χωρίς να δείξεις το διαβατήριο σου. Πριν πείτε, ότι το βλέπουν στην χώρα από όπου ξεκινάς, θα σας πω το εξής: «κι αν το όσλο είναι απλά ενδιάμεσος σταθμός και δεν έχεις βίζα για εκεί;» Πράγματι στο Όσλο γίνεται της κακομοίρας. Εφόσον είναι εκτός ΕΕ πρέπει να πάρεις τη βαλίτσα σου άσχετα αν ταξιδεύεις για αλλού μετά για να περάσεις από τελωνείο. Και εκεί χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί το κουμπάρο. Σε κάθε γραμμή βγαίνουν οι βαλίτσες από 4 πτήσεις όλες ανακαταμένες, και μπορεί να κάνεις και 40 λεπτά μέχρι να έρθει η βαλίτσα σου. Τι γίνεται όμως, όταν το transit σου είναι 45 λεπτά, και στο όνομα σου έχει χρεωθεί και η βαλίτσα του προφέσσορα από μαλακία του υπάλληλου, και ο προφέσσορας που είναι σε άλλη πτήση βασίζεται σε σένα να πάρεις και τη δική του βαλίτσα να περάσεις και από τα δυο τελωνεία να κάνεις ξανά check in για να μην χάσεις την πτήση μέσα στα 5 λεπτά που σου απομένουν;
Η απάντηση είναι τίποτα! Χάνουμε την πτήση, με προλαβαίνει εν τω μεταξύ κι ο προφέσσορας, πάω εγώ να κανονίσω να πετάξω με μια άλλη αφού βρήκα τη βαλίτσα μου, κι ο προφέσσορας ψάχνει με αγωνία να βρει τη βαλίτσα του με ένα απόκκομα που έγραφε το όνομα μου επάνω. ΧΑΜΟΣ. Τελικά τη βρήκαμε τη δική του, εκείνη ξεκίνησε για το Trondheim (ο τελικός μας προορισμός) πριν από εμάς με την πτήση που έχασα για να περιμένω τη δική μου βαλίτσα. Και καλά εντάξει, η δική μου βγήκε, έλα που όμως στο σύστημα κι η άλλη δική μου ήταν. Γιατί τέτοιες διακρίσεις ρε φίλε;
Τέλος πάντων να μην τα πολυλογώ φτάσαμε στο Trondheim. Το ξενοδοχείο ήταν αρκετά καλο (4 αστέρων) και όταν έμπαινες έβλεπες στην τηλεοράση: «Καλώς ορίσατε Compiler» Σε άπταιστα νορβηγικά! Τι σου είναι η τεχνολογία. Οι τρεις μέρες που ακολούθησαν ήταν του συνεδρίου.
Δεν έλεγε πολλά το συνέδριο. Τα papers που παρουσιάστικαν δεν είχαν καμιά απολύτως σχέση με τη δική μου έρευνα, αλλά πήγα απλά για τις δημόσιες σχέσεις. Έχοντας παρευρεθεί σε πολλά τέτοια συνέδρια, είναι ωραίο να βρίσκεις ξανά ανθρώπους που θαυμάζεις διότι έχεις διαβάσει καμιά 200αριά papers τους και να μιλήσεις μαζί τους στα ίσια για να ξεκαθαρίσεις απορίες, να κάνεις συνεργασίες κλπ. Έτσι κι έγινε, επίσης βρήκα και έναν σουηδό professor με 2 phd και εγώ δεν ξέρω πόσες δημοσιεύσεις. Είμαστε φίλοι με το γιο του, και ήταν πολύ φιλικός μαζί μου. Πέρυσι ο άνθρωπος αυτός με εμπιστεύτικε με το χειρόγραφο βιβλίο του, για να μπορέσω να ξεκολλήσω από ένα αδιέξοδο που είχα στην έρευνα μου. Απίστευτος τύπος και με πολύ πλάκα.
Υπήρχαν όμως και τα κακώς κείμενα. Ο ένας ήταν ένας Γερμανός καραγκιόζης που δεν έχανε ευκαιρία, να φέρει σε δύσκολη θέση τους ομιλητές. Σε κάθε ερώτηση που έκανε κάποιος, κουνούσε το κεφάλι του καταφατικά λες και είχε καταλάβει τίποτα, ή λες και είχε σκεφτεί την ίδια ερώτηση με ένα σαρδόνιο χαμόγελο που σε έκανε να μην ξέρεις αν θέλεις να του σπάσεις τα μούτρα, ή να του ρωτάς 100 ερωτήσεις για να πάρει το μάθημα του όταν έρθει η σειρά του να μιλήσει. Ο supervisor μου με διαβεβαίωσε ότι όλοι στο συνέδριο τον ξέρουν, και ξέρουν τι μαλάκας είναι.
Ο άλλος ήταν ένας τύπος που δούλευε για τη Google. Καλά τι ΨΩΝΑΡΑ! Σώπα ρε φίλε ποιος είσαι; Λοιπόν ο τύπος πράγματι, έχει δουλέψει σε καινοτόμες ιδέες από το 1984 και έχει φέρει πολλές επαναστάσεις στο χώρο του διαδικτύου. Είναι κεφάλι δε λέω. Όμως για ένα λεπτό ρε φίλε, σε μένα που είμαι ακόμα μικρός και διδακτορικό δεν έχω πάρει ακόμα, παίξε το genius. Όμως απέναντι σου δεν είχες φοιτητές, αλλά και καθηγητές που διδάσκουν 30 χρόνια και. Ποιος είσαι εσύ που θα τους πει, τι είναι καινοτομία στο ίντερνετ και ότι [quote]"If you disagree with me, then that is your problem"[end quote]. Ξεκαβάλα και λίγο φίλε γιατί δε θα ξαναδείς συνέδριο ούτε του Αγ. Π…ου ανήμερα!
Ο τρίτος ήταν ένας δικός μας, Έλληνας. Φοιτητής αυτός, τον έστειλαν για το συνέδριο. Καλό παιδί και φιλικό, αλλά ΤΜΙ. Too Much Information. Τι με νοιάζει εμένα ρε φίλε να μάθω μέσα στη μια μέρα που σε γνώρισα, αν έχεις κάνει εγχείρηση για αιμορροϊδες, αν έχασες 20 κιλά πριν από 3 χρόνια κι αν σε έπιασε διάρρεια εξαιτίας του κρύου; ΕΛΕΟΣ, ο τύπος με πετυχαίνει το απόγευμα στο ξενοδοχείο και το 1ο πράγμα που λέει είναι αυτό: «Φίλε πρέπει να βιαστώ γιατι με έπιασε κώψιμο». Εμ, κι εγώ γιατί πρέπει να το ξέρω δηλαδή; Πες κάτι άλλο ρε, έχω ένα τηλεφώνημα, έχω δουλειά, έχω να πάω να απλώσω τραχανά στην τελική.
Τέλος πάντων τι να πεις, το Trondheim είναι μια πάρα πολύ όμορφη πόλη αλλά σχετικά βαρετή. Τη βλέπεις όλη σε μια μέρα και μετά δε θες να βγεις από το δωμάτιο σου. Ούτε από τις νορβηγίδες μπορώ να πω ότι εντυπωσιάστικα. Τίποτα το σπουδαίο. Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν ο τάρανδος που έφαγα στο επίσημο δείπνο. Ευτύχως δεν έλαμπε κανένα κόκκινο κομμάτι οπότε μπορώ να είμαι σίγουρος ότι δεν έφαγα το Rudolph.
In any case ήταν ένα γαμάτο ταξίδι, το οποίο κόστισε συνολικά 900 λίρες Αγγλίας, τις οποίες περιμένω σε 2 εβδομάδες από το πανεπιστήμιο… Nice doing business with you!
