Δεν ήταν ανάγκη...

...να βγεις στη σύνταξη επειδή δεν πρόλαβες να με γνωρίσεις Βασιλάκη μου, αλλά να ξέρεις ότι το εκτιμώ βαθύτατα. Το σύντομο ταξιδάκι στις ΗΠΑ έλαβε τέλος πριν από λίγες μέρες. Δεν μπορέσαμε να κάνουμε ιδιαίτερο τουρισμό, αλλά τι περιμέναμε αφού πήγαμε επαγγελματιό ταξίδι.

Από που να ξεκινήσω λοιπόν; Από το ταξίδι μάλλον. Πετάξαμε μέσω Άμστερνταμ, και ξεκινήσαμε στις 09:00 (ώρα Άγγλιας). Στο Seattle φτάσαμε 14:25 (τοπική ώρα - 8 ώρες πίσω δηλαδή). Το αεροπλάνο ήταν κουραστικό και στενάχωρο, αν ακούτε ιστορίες του στυλ, τα υπερατλαντικά έχουν πιο πολύ χώρο μην τους πιστέψετε, εκτός αν πετάτε Business Class. Το μόνο θετικό ήταν το video on demand που σου παρείχε τη δυνατότητα να επιλέξεις τι ήθελες να δεις από μια μεγάλη λίστα ταινιών και μάλιστα τελευταίας προβολής.

Υποθέτω το πιο εκνευριστικό πράγμα μετά από ένα 10ωρο ταξίδι είναι τα τελωνεία της Αμερικής. Η ουρά που περιμένεις μέχρι να σου κάνουν ανάκριση για το που θα μείνεις, πόσο θα κάτσεις, γιατί είσαι εκεί κλπ είναι ατελείωτη...

δηλαδή δεν τελειώνει...

ναι ακόμα εκεί είμαι...

Αφού πήραμε τις βαλίτσες μας και πήραμε ταξί για το Redmond, Washington. Το ίδιο βράδυ πήγαμε στο http://www.redrobin.com/ για φαγητό. Το σοκ που προκάλεσα όταν ζήτησα fanta (κατά την αγγλική προφορά) κι όχι faintaaah (κατά την αμερικάνικη) ήταν απίστευτο. Συνεννοηθήκαμε τελικά βέβαια και πήγαμε και ξεραθήκαμε όσο πιο αργά μπορούσαμε για να προσαρμοστούμε στο νέο ωράριο.

Το Redmond είναι ένα προάστιο του Seattle που έγινε βασικά μια δεύτερη ονομασία για τα κεντρικά της microsoft. Είναι ένα μικρό προάστιο 45000 κατοίκων πάνω κάτω, κι αν σκεφτείς ότι στα κεντρικά της Microsoft δουλεύουν 30000 ψυχές (αφού τις έχει αγοράσει ο διάολος Bill) τότε βγάζεις το συμπέρασμα ότι το μισό Redmond δουλεύει στη Microsoft.

Το Microsoft Corporate Campus δε σου δίνει σε καμιά περίπτωση την αίσθηση εταιρίας. Η τεράστια έκταση του (750 στρέμματα) και ο αριθμός των κτιρίων (100 πάνω κάτω) σου δίνουν την αίσθηση ότι είσαι σε ένα τεράστιο πανεπιστήμιο.

Είχαμε 3 μέρες training στα κεντρικά, και κατά τη διάρκεια αυτή γνωρίσαμε, άτομα μέσα στην εταιρία με αρκετά υψηλές θέσεις. Το εκπληκτικό ήταν ότι όλοι όσοι γνωρίσαμε μας ήξεραν. Και δεν εννοώ όλους τους εκπαιδευόμενους που ήρθαν από διάφορες εταιρίες, εννοώ εμάς προσωπικά. To 1o πράγμα που μου είπε ο Senior Product Manager ήταν ότι χάρηκε που όλα πήγαν καλά με τη Βίζα μου, κι ότι τον ενδιαφέρει πάρα πολύ το προϊόν μας. Αυτό βέβαια οφείλεται στην εξαιρετική συνεργασία τους με το αφεντικό μας τόσα χρόνια, καθώς και στην αξία που δίνει το προϊόν μας στο δικό τους.

Για όλους εσάς που μισείτε τη μονοπωλειακή της πολιτική, και τα ακέφαλα κοτόπουλα που θυσιάζουν στο σατανικό βωμό του χρήματος σταματήστε εδώ διότι δεν ξέρω πόσο θα αντέξει η καρδιά σας. Δε θα μπω στη διαδικασία να πλέξω το εγκώμιο της Microsoft, αλλά το περιβάλλον είναι εξαιρετικά ανθρώπινο, κι αυτό που με εξέπληξε θετικά είναι ότι πήγαμε εκεί για εκπαίδευση, αλλά σε πολλά θέματα και παρουσιάσεις, οι επικεφαλείς του τμήματος με το οποίο δουλεύουμε, ρωτούσαν εμάς (τους συνεργάτες) ποια κατεύθυνση θα θέλαμε να ακολουθήσουν για να κάνουν τη δική μας ζωή ευκολότερη, αντί να μας πουν "έτσι θα γίνει live with it".

Μέσα στο χώρο της εταιρίας, συζητήσεις ακούγονται δεξιά και αριστερά από program managers κλπ, που κριτικάρουν κάποιες αποφάσεις που έχουν πάρει, τις συγκρίνουν με παρόμοιες της Google και Apple ανοιχτά, και προσπαθούν να μάθουν από τα λάθη τους καθώς και από τα λάθη και τις επιτυχίες των άλλων. Είχα την εντύπωση ότι θα φοβόσουν να αναφέρεις τα ονόματα άλλης εταιρίας λογισμικού. Κάθε άλλο παρά όμως!

Το περιβάλλον είναι εκπληκτικό. Οι εργαζόμενοι έχουν στη διάθεση τους ψυγεία τοποθετημένα στις κουζίνες κάθε κτιρίου, που προσφέρουν τα πάντα δωρεάν (αναψυκτικά, γάλατα, χυμούς, παγωτά κλπ) καθώς και μπισκότα, δημητριακά και καφέ starbucks εντελώς δωρεάν. Δεν ξέρω αν προσφέρουν και φαγητό καθημερινά σε όλους τους εργαζόμενους, φαντάζομαι αυτό είναι γενικά ακριβό, όμως στο κτίριο που είμασταν μάθαμε ότι φαγητό προσφέρεται καθημερινά δωρεάν από catering (μόνο για τους εργαζόμενους στο κτίριο εκείνο όμως). Οπότε κάθε μέρα υπήρχε επιλογή από almond croissants, pain au chocolat, κρεατικά, vegetarian, σαλάτες και άλλα.

Επίσης επωφελούνται από το Microsoft store, με τιμές κόστους για όλους τους υπαλλήλους. Μπορείς να βρεις όλα τα προϊόντα της εταιρίας σε εξευτελιστικές τιμές (software αλλά και hardware). Μας επέτρεψαν να πάμε και μας έδωσαν ειδική άδεια με όριο 120$ για να αγοράσουμε ότι θέλουμε (έτσι πήρα το εργονομικό wireless πληκτρολόγιο και mouse με 20 λιρίτσες!!! ). Το λογισμικό ήταν ακόμα φτηνότερο. Vista Ultimate με 20 - 30 λίρες (λυπάμαι δεν θυμάμαι ακριβώς), αλλά και το expression blend ( 30 λίρες - λογισμικό που σου επιτρέπει να δημιουργήσεις το δικό σου GUI για WPF εφαρμογές σε .ΝΕΤ 3.5 ) αντί για £453.99 που πουλιέται στην αγορά! Μπορείς να πεις ebay;;;;

Δεν προλάβαμε να δούμε πολύ το Seattle και τη γύρω περιοχή. Τα social events περιλάμβαναν barbeque στο χώρο του campus (εξαιρετικό φαγητό και πάλι!!!!!!!), καθώς και επιδειξη μπιλιάρδου από επαγγελματία στο Bellevue (ένα άλλο προάστιο του Seattle). Οπότε η μοναδική ευκαιρία να δούμε το Seattle ήταν την τελευταία μέρα του ταξιδιού. Πήραμε τη λιμουζίνα λοιπόν από το ξενοδοχείο (ναι ναι λιμουζίνα γιατί παραξενεύεστε), και πήγαμε στην καφεδούπολη της αμερικής.

Στη μέκκα του Starbucks.

Ένα παράξενο φαινόμενο ήταν ότι δεν είδαμε MacDonalds πουθενά. Αντίθετα σε κάθε τετράγωνο υπήρχε ένα καφέ (μην πάει το μυαλό σας σε ποικιλία, Starbucks ή Best Seattle Coffee). Αυτά τα δυο έβλεπες παντού. Βέβαια εκεί άνοιξε το 1ο - 1ο Starbucks οπότε καταλαβαίνετε τη λόξα τους. Δυστυχώς τα ποτηράκια από εκεί ήταν άθλια, οπότε δεν άξιζε να αγοράσεις κάτι, αρκέστηκα στις φωτος.